MC <m...@g...pl> napisał(a):

> Tak prymitywne zakreślanie celów obraca się przeciwko samej elicie. Jej
> wyróżnikiem był zawsze szerszy horyzont. Jest on wbudowane w cywilizowany
> kapitalizm, nawet w ten znany z "Ziemii Obiecanej". Lepperyzm, LPR-yzm i
> kwestionowanie III RP mają swoje podłoże w tym prymitywiźmie.

To co piszesz jest dla mnie jest nieco paradoksalne.

Moje doświadczenie z przeprowadzania rozmów, gdy firma w której pracowałem
(mała, kilkuosobowa), szukała programisty, było takie, że większość
zgłaszających się osób miała doświadczenia bez żadnego ładu i składu i od
sasa do lasa.

Naprawdę strasznie trudno było cokolwiek z tych cv wyłowić sensownego, co
właściwie dana osoba LUBI robić i w jakim kierunku chce się rozwijać.
Kojarzyło mi się to z takimi liśćmi miotanymi przez wiatr, który
gdzie zawieje, tam pofruną, bez żadnej własnej woli.

Potem pojawiał się w czasie rozmów taki zasadniczy problem komunikacyjny, bo
ja chciałem się dowiedzieć, co dana osoba może wnieść do firmy od siebie - i
potem podjąć decyzję, która z nich najlepiej w tej sytuacji będzie pasowała
do zespołu.

Niestety, większość kandydatów nie była nastawiona na danie czegoś z siebie,
ale na branie. I nie mówię tu o pieniądzach, bo to jest oczywiste, ale o to,
że było ze strony tych kandydatów oczekiwanie, że firma pokieruje ich życiem
zawodowym, rozwinie ich, ukierunkuje itd. - no po prostu poda wszystko na
tacy.

Skutek był taki, że kandydat wychodził, a ja nadal niewiele o nim
wiedziałem, bo on po prostu nie odsłaniał samego siebie. To znaczy, miałem
odpowiedzi na pytania, zresztą o co bym nie zapytał, to z reguły padała
odpowiedź, że potrafią i zetkęli się itd., ale nie czułem jego słabych i
mocnych stron ani tego, co właściwie lubi.

Cóż, jedna osoba była wyrazista i ona została zatrudniona, reszta po prostu
nie dała się poznać i mimo, że zgłoszeń było ponad 50, to wielkiego wyboru
realnie nie mieliśmy. A wyrazista - bynajmniej nie znaczy, że
kontrowersyjna! Ale sprawdziła się.

I od tego czasu uważam, że tym bezrobotnym właśnie brakuje myślenia o sobie.
Po prostu o sobie, co JA chcę robić, co MNIE interesuje, co JA lubię itd. Bo
to właśnie z tego wynika, co można wnieść do firmy i jasno się określić i
specjalizować, a nie łapać każdą robotę, jaka wpadnie w ręce. Prosto mówiąc:
przydałby się nam wtedy osoby o takim "prymitywnie" ale jasno określonym
celu. Nie naprawiacze świata, idealiści mówiący o roli elit ale osoby
zwyczajnie wiedzące co lubią i chcą.

Marcin

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/