Re to: Maciej Sobczyk [Thu, 21 Apr 2005 09:52:52 +0200]:


> A ja myslę, że facet ma paranoicznie wysokie poczucie lęku
> przed odrzuceniem. Takie połączenie choroby sierocej z
> małżeńskimi rogami, więc jeśli jego pracownik przejawi
> jakąkolwiek formę aktywności poza pracą {np. zechce pomóc
> żonie w pieczeniu ciasta ;-) } to będzie to prawie zdrada
> stanu i brak lojalności.

A nie przecze, tacy tez sa. Zasadniczo zazwyczaj to ci,
ktorzy placa malo, robote proponuja denna i boja sie jak
diabli ze pracownik moglby trafic na cos lepszego i, o
zgrozo! nie musiec u nich pracowac!!! ;)

I od tych nalezy wiac gdziekolwiek, byle daleko.

Znam tez jednak takich, ktorzy zwyczajnie maja na glowie
wazniejsze rzeczy (albo tak sadza) i do wypisywania umow
wzieli sobie kogostam. I ten ktostam przejawia postawe
tak "profirmowa" ze az dolki pod firma kopie z zapalem.

Stad propozycja pogadania z przyszlym szefem jak czlowiek
z czlowiekiem. Metoda w sumie chyba ostatnio zapomniana...

> Nie chciałbym pracować u takiego kogoś. Tak sobie wyobrażam
> ewentualne sytuacje:

Hehehe no moze nie az tak, ale faktycznie smiertelne
oburzenie ze istnieje jakies zycie poza firma pare razy
juz widzialam :> I mimo ze smieszne z zewnatrz, znalezc
sie w srodku tego cyrku to ja bym nie chciala...


Kira