X-No-Archive:yes
W wiadomości <news:eof89v$4fk$1@nemesis.news.tpi.pl>
Kira <c...@e...wytnij.pl> pisze:

> Wcale nie wiem, czy to się da zrobić bez zgody pracownika...

Ale zgoda tu nie ma nic do rzeczy.
Pracownik z jakichś przyczyn (pomyłka w dziale HR) dostał za dużo pieniędzy,
których w rzeczywistości dostać nie powinien (nie ma ich uwzględnionych na
liście płac). Siłą rzeczy powinien je zwrócić, a jeśli tego nie zrobi, to
pracodawca ma pełne prawo potrącić to z kolejnej wypłaty. Żadna filozofia.
Podobnie robią banki, gdy przez pomyłkę uznają czyjś rachunek jakąś kwotą.
Nikt nie pyta o zgodę właściciela rachunku czy zechce oddać nie swoje
pieniądze, tylko robi się storno i po krzyku.

Oczywiście opisuję tu jakąś konkretną sytuację, ale nie wiem, czy dokładnie
taka miała miejsce w przypadku autora wątku.

> Jak wyżej - pożyczka ewidentnie jest umową cywilno-prawną,
> i jako taka powinna być w formie pisemnej. Skoro jej nie ma,
> to nie do końca widzę opcję "uznania sobie" przez pracodawcę
> że to akurat pożyczka była.

Umowa może być ustna.
Można znaleźć "świadków" takiej umowy i to wystarczy.
To oczywiście tylko opcja, gdy pracodawca jest wybitnie złośliwy i zechce
się odegrać.
("Długu" nie oglądałaś? ;-)
Swoją drogą jeśli przez pomyłkę zapłacę za dużo pieniędzy jakiejś firmie, a
ta z jakichś przyczyn nie chce mi ich zwrócić (choć nie mamy u nich
zadłużenia ani nie zamierzamy nic więcej kupować), to mam idealny sposób.
Informuję, że za chwilę powiadamiam US o nieodprowadzeniu przez tę firmę
podatku VAT i CIT z tytułu owej kwoty, którą dostali od nas i nie wystawili
na nią żadnej faktury. Przy okazji mogą nadziać się na kontrolę z UKS.
Działa momentalnie ;-) Pieniądze są na drugi dzień na koncie.

--
Nixe