Użytkownik "Fotech" <w...@p...onet.pl> napisał :
>Nie jestem lekarzem i nie wiem jak ciężką chorobą jest załamanie nerwowe,
trudno też od pracodawcy oczekiwać, że bedzie >podejmował jakiekolwiek znane
sobie ryzyko bez potrzeby. Jeśli to była odpowiedzialna praca - ryzyko
nawrotu choroby może być >dla Pracodawcy za duze, i decyduje sie zatrudnić
osobe pełnosprawną.

Mamy tutaj kolejną kwestię - tolerancji dla osób z zaburzeniami
psychicznymi. W naszym kraju obowiązuje zasada - jeśli ktoś miał
kiedykolwiek do czynienia z psychiatrą, a nie daj Boże z takim szpitalem, to
choćby nie wiem ile lat upłynęło od epizodu chorobowego i niezależnie jak
dobrze radzi sobie taka osoba - jest ona NAZNACZONA. Ma szczęście, że może
chodzić po ulicy.
Ja pracuję i mój aktualny pracodawca podjął to ryzyko. Uważam to za
precedens w mojej osobistej sytuacji zmniejszający ryzyko. 6 lat to mało?

>Mając tyle danych ile sam tu przekazujesz - nie zatrudniłbm Cie również, bo
masz charakterystyczną dla niepełnostawnych postawe, >że coś Ci sie "należy"
, a nawet wiećej niż innym.

Na pl.soc.inwalidzi ktoś napisał, że stosunek do niepełnosprawanych w naszym
kraju jest taki, że niewiele różni się od postawy, która zaleca trzymać ich
w piwnicy, żeby nie psuli obrazu społeczeństwa.
Nie zatrudniłbyś mnie, ale gdybym się starał o pracę u Ciebie i udzieliłbyś
mi takiego komentarza spotkalibyśmy się w sądzie.