"Rafal" <?@?.?> wrote in message news:b1ok0v$fb5$1@absinth.dialog.net.pl...
[...]
> Ja jestem liberałem, ale nie wierzę w mądrość "bezwględną" przeciętnego
> człowieka.
> Ja wierzę tylko w mądrość co do jego własnej osoby. Każdy sam wie lepiej
> czego chce, czego oczekuje i co jest mu potrzebne. Nikt inny lepiej tych
> oczekiwań nie zna.
> I to jest niezaprzeczalny fakt.


No właśnie, np. większość szlachty polskiej w XVIII w. uważała,
że sama najlepiej wie, co jest jej potrzebne, przede wszystkim,
że nie jest jej potrzebne płacenie podatków na wystawienie silnej
armii. Skończyło się to utratą niepodległości na ponad 100 lat.

[...]
> > Wszystkie kryzysy kapitalistyczne biorą się stąd, że w niepewnych
> > czasach (takich jak obecne) ludzie wolą oszczędzać na czarną godzinę
> > niż konsumować,
>
> I to jest właśnie przykład jak różnie można oceniać tę samą sytuację. Z
tego
> też wynikają różne decyzje.
> Ja np. uważam, ze właśnie oszczędzanie w czasach kryzysu jest konieczne.
No
> bo skąd bierze się kryzys? Ano z tego, ze w czasach kiedy dzieje się coraz
> lepiej ludzie zaczynają wydawać pieniądze w niej rozsądny sposób, bo mają
> ich więcej. Majątek zaczyna przynosić coraz mniejsze stosunkowo korzyści.
W
> końcu efektywność spada tak nisko, że następuje kryzys. Wtedy jest
doskonały
> czas na "porządki". Żyjemy oszczędniej - wyzbywamy się majątku, który nie
> jest nam tak bardzo potrzebny i pracuje nie tak efektywnie.
>
> Ty patrzysz na tę sytuację zupełnie inaczej - i kto ma rozstrzygnąć rację?


No tak, Ciebie cieszą te "porządki", bo masz w nosie to, że w ich wyniku
piąta część narodu traci pracę i środki do życia, a duża część pozostałych
żyje w wiecznym strachu, że na nich też niedługo przyjdzie kolej.
Najważniejsze, żeby wszystko działało zgodnie z wyznawanym
modelem teoretycznym, koszty ludzkie się nie liczą (skąd my to znamy,
czyż nie podobny światopogląd wyznawali ortodoksyjni komuniści?)
Całe szczęście, że niewielu jest takich ortodoksów, bo właśnie
najtęższe umysły ekonomiczne USA zastanawiają się co zrobić, żeby
amerykańscy konsumenci znowu zaczęli wydawać pieniądze
w "mniej rozsądny" sposób, bo jest to jedyna nadzieja na zakończenie
recesji nie tylko w USA, ale na całym świecie. A Japonia próbuje
to rozpaczliwie robić już od kilku lat, i w żaden sposób nie może
przekonać swoich obywateli żeby byli mniej oszczędni
(chociaż tam koszty społeczne "porządków" są żadne w porównaniu
z naszymi, bo bezrobocie wynosi zaledwie 5%).

[...]
> To jest tylko Twoja naiwna wiara, że minister, który steruje gospodarką
> dobrze to zrobi.
> Nawet gdyby wiedział jakie jest optymalne rozwiązanie - jaki on ma interes
> żeby wcielać je w życie? Mało Ci korupcji i dowodów na to, że urzędnicy
> kierują się swoją logiką a nie dobrem ogółu?


Czy pisząc to masz na myśli również Balcerowicza stosującego w 90 r
tzw. terapię szokową? Albo broniącego teraz wspólnie z RPP wartości
polskiego pieniądza? Albo jego przedwojennego pierwowzoru - Grabskiego?

[...]
> Czyli lepiej uważać że ministrowie są mądrzejsi od 40 milionów polaków
razem
> wziętych?


Mądrość każdego z osobna, z tych 40 milionów, to za mało żeby
społeczeństwo jako całość działało mądrze. Potrzebny jest jeszcze
mądry system i mądrzy przywódcy. We wszystkich państwach,
które dokonały szybkiego skoku cywilizacyjnego (Japonia, tygrysy
azjatyckie) rola państwa była bardzo duża. Jeśli panaceum na wszystko
jest ustrój kapitalistyczny i swoboda działalności gospodarczej,
to dlaczego tak wielki i posiadający olbrzymie bogactwa gospodarcze
kraj jak Brazylia jest teraz na takim poziomie, że dopiero nowy prezydent
obiecuje, iż w niedalekiej przyszłości każdy będzie miał dwa posiłki
dziennie? Albo dlaczego Polska przedwojenna pod względem
gospodarczym dreptała w miejscu (wydaje mi się, że sumaryczne
obciążenia podatkowe - ta największa zmora liberałów - były wtedy
duużo mniejsze niż teraz, a jednak to nie wystarczyło nawet
do wyrwania się z poziomu trzeciego świata)?


> A jeżeli mechanizmy samoregulacji na które składają się decyzje 40
milionów
> polaków uważasz za prostsze od termostatu, to ja już nie wiem co
powiedzieć.
> Zresztą ja pamiętam moje poprzednie dyskusje z Tobą i wątpię że dojdziemy
do
> jakiekolwiek porozumienia :-))


No właśnie, chyba lepiej przerwać póki czas :-))

Artur