On 3/7/2004 5:40 PM, Marek wrote:

> Jerzy Dusk <vesper@USUŃMAJUSKUŁYbci.pl> napisał(a):
>
>>Ludzie nie mając wyjścia, zaopatrują się w sklepach z tanimi towarami,
>>które z pozoru wydają się być stworzone po to, by życie biednym ułatwić.
[...]
> Prawdopodobnie zostanę zlinczowany przez "specjalistów" od rynku pracy,
> ekonomii i wolnego rynku, których w Polsce jest równie dużo jak
> lekarzy-amatorów i polityków-amatorów, ale uważam, że po tylu latach
> bandyckiej prywatyzacji, ruszenie systemu może spowodować tylko reaktywacja
> sektora państwowego. Jeżeli podobno pół Polski jest na zasiłku, to ten
> system jest tak chory, że jego ruszenie jest mało prawdopodobne. Zwłaszcza,
> że szykują się następne zwolnienia i weryfikacja rent.
[...]
Nikt cię tu nie zlinczuje, jeżeli przedstawisz w miarę spójną koncepcję,
która pozwoli na zmianę istniejącego stanu rzeczy na lepszy.

Rozważając możliwość zwiększenia udziału sektora państwowego mamy dwie
opcje:
- renacjonalizację
- tworzenie nowych zakładów

Jeżeli chodzi o renacjonalizację, to można zabrać tym, co mają i
wprowadzić omnipotentne i bezimienne państwo - jak sądzę jednak, jedynym
pozytywem sugerowanym w Twoim poście byłby wzrost zatrudnienia w
państwowych (wreszcie?) zakładach.
Efekt jednak byłby łatwy do przewidzenia: obniżenie wynagrodzeń, spadek
efektywności i produkowanie dóbr, których nikt lub prawie nikt nie
potrzebuje, a których wytworzenie kosztuje, bo np. maszyny i surowce
trzeba kupić za pieniądze (na tzw. zachodzie) - i robi sie tzw. gnój,
czyli to, co już przerabialiśmy - tzn. w pewnym momencie trzeba
wprowadzić kartki na mięso i podwyżkę jego ceny - a że przy niższych
wynagrodzeniach byłby to produkt strategiczny (znacząca pozycja w
wydatkach tzw. ludności) groziłoby zamieszkami i rewolucją.

Tworzenie nowych zakładów wymaga środków, których wykreowanie w chwili
obecnej nie jest możliwe - każde nowe miejsce pracy kosztuje.

Remedium na bezrobocie jest rozwój, bazujący na tym, że komuś się chce,
zwłaszcza temu, kto coś jeszcze ma - jak mu się "zachce" to może mieć
nadzieję, że będzie miał więcej. Ten ktoś daje pracę innym.

Ów rozwój opiera się na:
- prostym, jasnym, stabilnym prawie (ustawodawstwo)
- możliwości wyegzekwowania tego prawa (sądownictwo)
- stabilnych i względnie niskich podatkach (to ludzie, a nie
wszechwiedzące państwo wiedzą, co im jest potrzebne)
- prostych i jasnych regułach gry - (Lenin za św.Pawłem: "kto nie
pracuje ten niech nie je") - państwo w oparciu o system ubezpieczeń i
zapomóg socjalnych pomaga tylko tym, którzy na prawdę nie mogą na siebie
zarobić.

Żeby to osiągnąć, trzeba mieć przynajmniej parlament, który:
- składa się z prawników i ekonomistów
- ludzi przyzwoitych
- w którym rządzący mają znaczącą większość, do czasu nowych wyborów;

Takiego parlamentu nie utworzy ani SLD, ani Samoobrona, ani "ludowcy";
parę kolejnych partii też nie, bo to ekonomiczni imbecyle.
Naturalnym wyborem wydaje sie być partia, która jest w miarę racjonalna
w miarę liberalna i w miarę przyzwoita i ma na tyle dobre notowania, że
szersza konstatacja tego faktu powinna spowodować wzrost poparcia i
decydującą większość umożliwiającą stabilny rząd.
(Osobiście byłbym za UPR lub ugrupowaniem o podobnych preferencjach -
nie oczekuję jednak od swych ziomali aż takiego rozsądku.)

Tak sie jednak nie dzieje, bo:
- ludzie mają w d..... wybory
- ci, co nie mają ich w poważaniu głosują na cwaniaków, frustratów,
krzykaczy i tych, który popierają nie państwo, a "swoich".
I tak długo, jak długo przekonanie, że co moje, jest pierwsze przed
tym, co może zaboli, ale w perspektywie czasu da owoce - jak długo takie
przekonanie będzie sie utrzymywało, będzie jak będzie, albo jeszcze gorzej.

Pzdr: Catbert