Maciek Sobczyk wrote:
> Kama napisał(a):
>
>> Hej,
>> Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam
>> predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako
>> pracownik socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży?

> By odpowiedzieć na Twój post, skonsultowałem się z psychologiem,
> pracującym 10 lat z pracownikami socjalnymi. Cytuję : "dziewczyna chce
> być pracownikiem socjalnym? Gorąco jej to odradź. Lub skontaktuj z
> terapeutą".
>

Mozna jeszcze ewentualnie doradzic przeprowadzke i wykonywanie tego
zawodu w kraju, gdzie nie jest to zawod tak okropny jak w Polsce.
Kontakt ze slumsami jest w tej pracy nieuknikniony, ale sa miejsca, w
ktorych sie za to przyzwoicie placi i dba o profesjonalne wspieranie
psychiczne pracownikow (mentorzy, sesje z psychologiem itp.)

Z moja praca tu w NZ sasiaduje budynek, w ktorym jest osrodek prowadzacy
m.in. szkolenia na pracownika socjalnego (poza tym zajmuja sie uczeniem
uchodzcow angielskiego i tutejszego zycia i resocjalizacja
mlodocianych). Zaprzyjaznilam sie z personelem, bo jadamy lunch w tym
samym miejscu i od kilku miesiecy raz czy dwa razy w tygodniu wciagaja
mnie po pracy do srodka na herbatke i pogaduchy i zdazylam dosc
dokladnie wypytac o ich prace. To w ramach wyjasnienia, skad czerpie
wiedze o rzeczach, o ktorych napisze.

Otoz pracownik socjalny w NZ (sadze, ze generalnie w bogatych krajach
zachodnich jest podobnie) to gosc, ktorego przydziela sie komus, kto
sobie nie radzi w zyciu i ktory ma doprowadzic do tego, zeby delikwent
zaczal sobie radzic. Siedzi razem z nim i zmusza do szukania pracy,
pomagajac w tym. Uczy zarzadzania pieniedzmi i budzetowania, pokazuje,
jak rozsadniej gospodarowac tym, co sie ma. Pilnuje, zeby lazil do
lekarza, placil rachunki, lazil do urzedow etc., jak trzeba, to bierze
za fraki i idzie z nim. Decyduje, na jaka terapie, kursy czy zajecia go
wyslac i pilnuje, zeby tam lazil. A poza tym wszystkim stara sie
przekazac motywacje i zmienic postawe zyciowa delikwenta. Z wynikow jest
rozliczany. Ma tyle czasu na jednego podopiecznego, ze mozliwa jest
skutecznosc w tym, co ma robic. Jedna kobieta powiedziala, ze jej
podopieczni po jakims czasie tak maja jej dosyc, ze znajduja prace i
zaczynaja zyc normalnie tylko po to, zeby sie pozbyc jej ze swojego zycia :D

Aha: jesli delikwent nie wspolpracuje, moze stracic zasilek i inna pomoc.

Oczywiscie sa slumsy, alkoholicy, agresja, jednostki o tak zjechanej
psychice, ze trudno cokolwiek z nimi zrobic i masa frustracji, ale sa
tez sukcesy i szef osrodka mowil mi, ze jeden taki sukces, trwale
wyciagniecie kogos ze zlego polozenia i widzenie, jak idzie dalej przez
zycie juz o wlasnych silach i sobie radzi potrafi dac satysfakcje i
motywacje, ktora nie wygasa podczas kilkudziesieciu kolejnych
beznadziejnych przypadkow. Robota jest wszedzie trudna, ale satysfakcja
ze zmiany czyjegos zycia, czasem rownoznacznej z ocaleniem tego zycia,
potrafi bardzo uszczesliwic. Nie zglosilabym sie do takiej pracy, ale
rozumiem te satysfakcje i rozumiem powody, dla ktorych ktos moze chciec
wybrac wlasnie taka kariere. Dlatego wysylanie kogos do terapeuty (z
podtekstem: "cos jest mocno nie w porzadku z twoja psychika") tylko
dlatego, ze chce byc pracownikiem socjalnym, wydaje mi sie nie na
miejscu. Sadze, ze dziewczyna nie zdaje sobie po prostu sprawy z
polskich realiow wykonywania tej pracy, ktore sa takie, jak opisales,
ale mozliwe, ze motywacja, ktora nia kieruje jest podobna do motywacji
kogos, kto chcialby wykonywac ten zawod w wersji opisanej przeze mnie.
Wtedy tylko przeprowadzka.

I.

PS. Jest tu jeden facet, ktory ma polskie korzenie i przejmuje sie tym,
uczy sie polskiego i chcialby pojechac na kilka lat do kraju przodkow. I
co chcialby tam robic? To samo co tu: byc pracownikiem socjalnym. Nie
udalo mi sie niestety wyjasnic mu, dlaczego to zly pomysl. Jesli
zrealizuje swoje plany, to powinien kamerzysta za nim lazic i zrobic
ciekawy film dokumentalny o wstrzasie.


--
http://nz.pasnik.pl
mieszkam w Nowej Zelandii :) ::: GG: 7370533