Any User napisał(a):
>> by nimi zostać kończą kilkuletnie szkoły. Niektóre szkoły nie
>> pozwalają kształcić się osobom ze zbyt poważnymi zaburzeniami
>> osobowości. Szkoła zastrzega sobie możliwość odmówienia nauki
>> niektórym osobom.
> To już mi zalatuje segregacją rasową.
> Wystarczyłoby przecież, gdyby był
> zakaz *pracy*, poparty ewentualnie informowaniem przez szkołę, że
> zdobyta wiedza delikwentowi się nie przyda, bo np. nie dostanie zezwolenia.
To nie jest dyskryminacja. Powody są dwa.
Pierwszy: Bycie dobrym terapeutą nie jest tożsame z posiadaniem wiedzy.
To także umiejętność radzenia sobie z emocjami pacjenta, z własnymi
emocjami względem pacjenta, empatia, świadomość własnych mechanizmów
obronnych, sposobów funkcjonowania z ludźmi i wielu wielu innych. Osoba
masywnie zaburzona może mieć z tym problem. Wówczas istnieje ryzyko, że
zamiast pomagać pacjentowi będzie realizować jakieś swoje cele kosztem
pacjenta. Np. uwiedzie i uzależni od siebie pacjenta. Vide Samson.

Drugi: kształcenie terapeuty jest kwestią sumienia. Ktoś, kto mimo
wyraźnych sygnałów, że delikwent nie powinien zajmować się terapią,
decyduje się wydać mu papiery - jest współwinny za ewentualne krzywdy
pacjentów.

M.

--
Kochana Mary!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Tęsknię za Tobą tragicznie
A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych