>
> No nie do konca. Lekarz da te 7 dni. Moze nawet jak sama nie pomyslisz, zeby
> naciagac, to on Ci to zaproponuje.
Tak, wyobraz sobie, ze nie pomysle, zeby naciagac. Ale on zaproponuje _albo
nie_. Moja Mama byla po dwutygodniowym pobycie w szpitalu (nerki), podleczona
wypisali ja ze szpitala, ale czula sie fatalnie. Nie miala potrzeby nikogo
naciagac na zwolnienie - prowadzi wlasna dzialalnosc gospodarcza:] A lekarz
od progu: oj, dlugo juz pani byla na chorobowym, wlasciwie nie moge juz pani
wypisac zwolnienia...
> > w dniu, w ktorym jestem niezdolna do pracy z przyczyn zdrowotnych,
mialabym brac urlop _wypoczynkowy_.
>
> No ale wlasnie po to masz dodatkowe 4 dni. I nikt Cie nie zmusza do
> wykorzystywania urlopu wypoczynkowego. Ktorego zreszta pracodawca nie musi
> Ci udzielic.
Michal, ty chyba nie bardzo wiesz o czym mowisz, a pouczasz, ze az hej! Te 4
dni to sa 4 dni Twojego _urlopu wypoczynkowego_. Novum polega na tym, ze
udziela sie ich w innym trybie niz pozostala czesc - tzn. nie wg planu
urlopowego, tylko na zyczenie. Ale jesli te 4 dni (dokladnie: 4 x 1 dzien)
wykorzystasz, to o tyle wlasnie bedziesz mial krotszy urlop. O tyle krotszy
wyjazd wakacyjny bedzie mialo Twoje dziecko (dla mnie akurat jest to problem
najwyzszej wagi; ciulam urlop przez caly rok, zeby moja corka mogla byc
miesiac nad morzem).
Powtorze raz jeszcze: to niesprawiedliwe, zeby czlowiek, ktory np. wyrywal
tzw. skomplikowany zab (zapalenie, goraczka, szwy, antybiotyk - info z
wlasnego doswiadczenia) albo oddawal honorowo krew, albo skrecil noge, albo
zatrul sie pierozkami w stolowce - mial albo do tego dokladac (bo zabranie mu
naleznych pieniedzy do tego sie sprowadza), albo brac urlop WYPOCZYNKOWY.
Sorry, ze krzycze, ale po prostu mnie to wkurza.
A co do tego: "pracodawca nie musi", przypominam (z kp): Pracodawca jest
obowiazany udzielic pracownikowi urlopu w tym samym roku kalendarzowym, w
ktorym pracownik uzyskal do niego prawo.
>
> > Jednak czyms
> > kuriozalnym wydaje mi sie karanie pracownika za to, ze w ciagu roku byl
tylko
> > 3 dni na zwolnieniu (w przeciwienstwie do kolegi, ktory byl chory np. 25
> > dni). [...] Zawsze mi sie wydawalo,
> > ze "niechorowitosc" moge uznac za swoja mocna strone. Alez sie mylilam...
>
> Wydaje mi sie, ze i masz racje i jej nie masz. Bo rozpatrujac sprawe w
> kwestiach finansowych - masz racje. Chociaz trzeba by policzyc, czy nie
> wiecej straci kolega z powodu 25 dni nieobecnosci, niz Ty z powodu 2 ;-)

O jakich kwestiach finansowych mowimy? Bo chyba o roznych. Ja nie mialam na
mysli porownania: strata finansowa moja/strata finansowa kolegi, kiedy
mowilam o niechorowaniu jako "cnocie pracowniczej". Bralam tu pod uwage punkt
widzenia pracodawcy: strata finansowa (i inne problemy) pracodawcy przy
pracowniku chorowitym/niechorowitym. I skoro to do chorowitego pracodawca
wiecej doklada, to niech do diabla nie zabiera pieniedzy temu niechorowitemu.

> Jak zachorujesz i poczucie obowiazku pchnie Cie po kilku dniach do pracy, to
> finansowo tracisz.
Jak zachoruje ciezko i dostane 14 dni zwolnienia, to bede lezec w lozku, bo
bardziej niz prace cenie zdrowie. Tu poczucie obowiazku nie ma nic do rzeczy.
Zreszta z ciezko chorego pracownika pryncypal mialby raczej malo pozytku;)
Natomiast jak zachoruje __lzej__, to rzeczywiscie na tym strace.
Wniosek: jak juz chorowac, to ciezko. To mile, ze rozpoczyna sie promocja
ciezko chorego obywatela:)))))

Anda




--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/