On Fri, 24 Mar 2006 01:26:10 +0100, "Jotte" wrote:

>W wiadomości news:dvvbgp$3m6$1@news.dialog.net.pl mgl <a...@f...email.com>
>pisze:
>
>>> Czytaj całość i ze zrozumieniem.
>> No czytam, staram się i nie rozumiem, dlaczego uważasz proces
>> rekrutacyjny za wyścig szczurów.
>Co ja mam odpowiedzieć Tobie?
>Bo to wyścig szczurów po prostu JEST.
>Procedury procesu rekrutacyjnego znam tylko z opowiadań jego
>ofiar-uczestników oraz z lektury tej grupy. Nigdy w tym czymś nie
>uczestniczyłem osobiście i nie wyobrażam sobie abym się mógł do tego posunąć
>(choć nie mogę tego wykluczyć, wszak - nigdy nie mów "nigdy").

No to jest wyścig szczurów. Generalnie jeśli nie jesteś rentierem, to
i tak jesteś uczestnikiem tego wyścigu.

>Podam Ci taki jeden przykład, który mi szczególnie utkwił w pamięci.
>Aplikant pytał co odpowiedzieć, jak go zapytają o jego prywatne
>zainteresowania. Czy może, że lektura, może sport, może podróże, może języki
>obce, może... no właśnie - on pytał co będzie najlepiej widziane przez
>łaskawcę pracodawcę, u którego ubiegał się o pracę. I wiesz co? - on o
>topytał na serio!

No i dobrze że pytał! O to w tym chodzi. Już Ci to kiedyś tłumaczyłem
- rekrutacja to jest taki taniec godowy - wszyscy głupio się
uśmiechają i pierdolą od rzeczy, a w rzeczywistości chodzi tylko o to
co, kiedy i za ile. Chodzi też o to żeby pracodawca sądził, że
człowiek którego zatrudnił to najlepszy wybór, mimo że tak nie jest.

>W ogóle biedaczyna nie wziął pod uwagę, że pytanie o PRYWATNE
>zainteresowania to zwykłe chamstwo, nieuprawniona ingerencja w jego
>prywatność i można/należy je stanowczo odsunąć. On po prostu pytał, jak się
>najskuteczniej wypłaszczyć. Nie interesują mnie tłumaczenia rzekomej
>zasadności poruszenia takiego tematu przez potencjalnego pracodawcę.
>To tyle w tym temacie.

Mimo wszystko postaraj się zrozumieć rekrutera. Ten człek ma tabelkę,
którą musi wypełnić tzn. zainteresowania, miejsce urodzenia kandydata
i co tam w tym ISO mu napisali. Jak się mnie pytają o zainteresowania,
to odpowiadam szczerze (mimo że w CV tego nie piszę, bo nie mam po
co), ale też nie mówię wszystkiego (np. tego że mnie kurwica bierze
góra po 3 miesiącach pracy w jednym miejscu, że miasto mojego pobytu
nudzi mi się po pół roku, że do moich ulubionych zajęć należy spanie i
imprezy w ciekawym towarzystwie) - to jest właśnie ta zaradność. Można
się jej nauczyć - ostatnio wystarczyło mi wysłanie jednego CV+LM, mimo
iż nie spełniałem najważniejszego z wymagań; kiedyś dopowiedź na
kilkadziesiąt ofert była bezproduktywna.

--
pozdrawiam
Bremse