Jotte wrote:
> Bo odzew na takie ogłoszenie (szczególnie dziś - w realiach patologicznego
> bezrobocia) oznacza, że przystępujesz do wyścigu wśród głodnych szczurów
> skaczących bez opamiętania do zawieszonego na sznurku kawałka słoniny.
> Momentalnie jesteś w sytuacji petenta ubiegającego się wśród konkurentów
> pożądane dobro, jakim jest zatrudnienie.

No hmmm... a tak czujesz się nonkonformistą? Chomikiem takim wśród tych
szczurów? ;)

> Zresztą spójrz na niektóre posty z tej grupy - a czy moje CV jest OK, a jak
> wielmożny potencjalny pracodawca może ocenić to czy tamto, a czy nie za
> dużej stawki żądam bo 1000 netto, a co byście odpowiedzieli na pytanie o
> moje wady i zalety, co może HR-owiec może sobie pomyśleć (sic!), a co
> powiedzieć jak mnie spytają o moje hobby, itp.
> Do diabła - niczym parobasy łaszące się do ekonoma, obrzydlistwo.
> Zatrudnienie zawsze znajdowałem tak, że szukałem ogłoszeń firm oferujących
> usługi w interesującej mnie dziedzinie i wcale nie poszukującej pracowników.
> Następnie nawiązywałem kontakt i oferowałem swoja pracę. O nic się nie
> ubiegałem, po prostu proponowałem, że wykonuję to i to, potrafię to i to, w
> takim zakresie i czy są zainteresowani. Żadnego aplikowania, ubiegania się,
> przepełzania przez kolejne stopnie rekrutacji. Jedna, góra dwie rozmowy o
> konkretach i to wszystko.

Zgadzam się z Immoną - takie zwyczaje panują, często zresztą, na rynku
pracy specjalistów i małych, ale prężnych firm. I faktycznie - taka
forma zmiana pracodawcy jest atrakcyjna i działa. Natomiast w przypadku
zawodów nie wymagających specjalnych umiejętności sukces w przypadku
takiej akcji zależy już od tylko od szeroko pojętej własnej
przebojowości. I może być bardzo trudno.

> Wg mnie wysyłanie np. 156 aplikacji na ogłoszenia to...,
> powstrzymam się, bo mnie jeszcze zbluzgają. ;)

Bez dwóch zdań się z tym zgadzam.

--
mgl