W wiadomości news:gp2mrl$cth$1@atlantis.news.neostrada.pl Jurek M
<m...@1...pl> pisze:

>>> Może - tak samo jak spotkanemu na ulicy w niedzielę albo takiemu,
>>> który właśnie przyszedł do kadr przynieść zwolnienie lekarskie.
>> Głupstwa gadasz.
>> Może mu jeszcze pod oknem w nocy wykrzyczy?
> Może wszystko. Wolno mu. Niech sobie krzyczy, pod warunkiem, że nie
> zakłóca ciszy nocnej... ;)
> Inna sprawa, w jaki sposób ustosunkuję się do tego.
Ja bym zadzwonił po straż miejską. :)

> Ale to już nie będzie miało formy polecenia służbowego, tylko prośby,
> którą mogę rozpatrzyć pozytywnie lub nie.
Nie, no oczywiście, że tak.

> Owszem, i mnie zdarzały się telefony od szefa (bardzo sporadycznie) np.
> o 21 wieczorem, czy mógłbym pojechać do klienta x, bo np. zawiesił się
> serwer obsługujący wagę, a kolega, który obsługuje tego klienta był
> właśnie na zwolnieniu lekarskim. I poprosił mnie. Gdybym nie zgodził
> się, pojechałby sam. Za nadgodziny i dojazd miałem zapłacone zgodnie z
> ustaleniami. I było ok.
Uczciwe reguły, nieprzekraczanie ich jednostronnie to komfort pracy, bardzo
cenny i chyba dość deficytowy.

> W innym przypadku, u innego pracodawcy (magazyn
> pracuje w godz 6-22), zdarzały się telefony o różnych porach. Zgodnie z
> umową byłem do dyspozycji pracodawcy w godz 8-16 pon-pią. A telefony,
> owszem dzwoniły po godzinach... I co? Z początku (pierwsze 3 mies.
> pracy na okresie próbnym) godziłem się, traktując to (naiwnie) jako
> inwestycję na przyszłość, podwyżki, premie... Moje prognozy okazały się
> nietrafione ;). Pierwszym krokiem było pozbycie się telefonu służbowego
> (miałem okazję przekazania tel. nowo zatrudnionemu pracownikowi),
> następnym było nieodbieranie tel. z firmy po godz. 16...
> Ostatnim krokiem było rozwiązanie umowy o pracę z tą firmą w momencie,
> kiedy mieli inwentaryzację połączoną z wdrażaniem nowego systemu
> erp...burdel mieli niesamowity ;).
Miałem kiedyś taką sytuację. W pracy dobry układ, miła atmosfera,
zwierzchnik właściwie kumpel, wymieniliśmy się komórami (znaczy numerami
prywatnymi , służbowych nie było). Nie nadużywał tego nigdy. Ale potem
musiał odejść, została jednak jego sekretarka mająca mój numer. Przyszedł za
to nowy zwierzchnik. No i się zaczęło. Sytuacje zupełenie kuriozalne, np.
sobota jestem w drodze na jakiś weekendowy wypad, a tu telefon, że coś
potrzeba extra na poniedziałek. Olewam, oczywiście. W poniedziałek jakieś
pretensje. Olewam. Ale to nie jeden raz. Poza tym telefony w czasie
prywatnym z głupimi pytaniami.
Nie mogłem zmienić numeru, bo sporo osób zamawiających u mnie różne usługi
go znało, często dzwoniono z czyjegoś polecenia więc nie mogłem (czyt. nie
opłacało mi się) także nie odbierać nieznanych numerów. Uwagi nie działały,
zawsze sytuacja była "bardzo strasznie ważna".
Musiałem to przerwać i poszedłem po całości - odbierałem telefony ale jak
tylko usłyszałem coś niechcianego to się natychmiast rozłączałem. Odbyła się
rozmowa w tym temacie w czasie której przekazałem informację, że po pracy
dla pracodawcy mnie nie ma, jego telefony są niepożądane, z moją własnością
(telefon) robię co chcę, kiedy chcę i naciskam co chcę. Tak samo moją
własnością jest czas poza godzinami pracy. Fochy, obraza, itp. Olałem.
A potem on też odszedł, sekretarce kazałem o mój nr zapomnieć, a następcy na
pytanie o telefon powiedziałem krótko, że nie jestem zainteresowany
udostępnieniem kontaktu.
No i spokój.

--
Jotte