.
>> Jest w tym co piszesz jakaś racja, ale wynika ona ze zmarginalizowania
>> punktu widzenia tylko do punktu widzenia pracownika
> Zmarginalizowania? Co ty mówisz - sprawdź sobie ilu jest w Polsce
> pracowników (zatrudnionych na umowę o pracę), a ilu prowadzących
> działalność jednoosobową działalność gospodarczą. To raczej ich problemy
> można nazwać marginalnymi.
>
Nie pisałem o skali, tylko zawężeniu punktu widzenia z któreg rozpotruje się
temat.


>> a taka ostra zmiana reguł w trakcie gry uderza bardzo mocno w
>> przedsiębiorców którzy są przedsiębiorcami z wyboru a nie przymusu.
> Znaczy się twierdzisz, ze ci z wyboru dostają mocniej, niż ci z przymusu?
> Czemu?
Ci z przymusu to w rzeczywistości pracownicy etatowi z fasadowo założoną DG.
W ich wypadku łatwo sięgnąc po indtrumenty prawne i rzeczywiście dążyć do
ustalenia stosunku pracy na drodze sądowej. Prowadzenie DG tak naprawdę nie
było ich decyzją tylko zostało wymuszone, a więc rozwój DG nie jest tak
naprawdę ich celem. Na miejscy tych ludzi po takim wmanipulowaniu w DG sam
bym szedł do sądu z pozwem o ustalenie stosunku pracy.

Prowadzący DG z wyboru ma zazwyczaj jakiś cel do osiągnięcia, wizję do
zrealizowania. Jeżeli zmiana przepisów zstaje go na półmetku, nie dotyka to
tylko jego bieżących aktualnych rozrachunków. Szlag trafia jego plany
życiowe i kilka innych mało wymiernych aspektów. Być może jego biznesplan
zakładał rozwój jego DG w ciągu 10 lat i zatrudnienie pracowników a on sam
znajdował się w 1/4 drogi do realizcji celu. Podważa się przy tym żaufanie
do pańśtwa (o ile ktoś je jeszcze ma) itd itp.


>> Pracownicy mają mnóstwo instumentów i instytucji które ich chronią.
>> Począwszy od zapisów KP, sądów pracy, inspekcji pracy, docierając do
>> ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH które takie machinacje o jakich pisałeś mogą i wręcz
>> powinny likwidować lub do nich nie dopuszczać.
>> Przedsiębiorca, zwłaszcza mikro- nie ma nic i nic go nie chroni przed
>> zmianami reguł w trakcie gry.
> Przedsiębiorca, niezależnie od tego czy mikro-, czy makro-, czy midi-
> został
> przedsiębiorcą w wyniku swojej decyzji. Spójrz kilka akapitów wyżej - to
> są
> twoje słowa tylko w odniesieniu do mojego znajomego. Nie uważasz, że
> używanie tego samego argumentu w różny sposób zależnie od wygody znacznie
> zmniejsza jego wagę?
Nie. Przedsiębiorca podejmując decyzję o prowadzeniu DG startuje w pewnym
punkcie "zero" i kalkuluje ryzyko przyjmując za podstawę isteniejący
porządek prawny. Nikt rozsądny nie zakłada aż tak daleko idących zmian -
takich które zabronią mu mieć tylko jednego klienta bo w wielu przypadkach
do tego można tą sytuację sprowadzić. Jeżeli ktoś ponadto planuje rozwój
swej DG w sposób długoterminowy, metodą systematycznych niewielkich
przyrostów kapitału i stałego ale wolnego rozwoju to taka zmiana może
zniweczyc jego plany w całości. Rzeczywistość przedsiębiorcy polega więc na
kreowaniu swego rozwoju, z kolei rzeczywistość pracownika jest kreowana z
zewnątrz. To co pracownik może zrobić to jedynie kreować swą pozycję na
rynku na który wpływ ma zresztą bardzo marginalny (mówię tu o przeciętnym
pracowniku a nie o wybitnych jednostkach które są wyjatkami i tak czy siak
żadnego schematu który można przenieść na szerokie masy do nich nie
przyłożymy), natomiast na kreowanie rzeczywistości wpływu żadnego nie ma.
Jeżeli jego związek zawodowy uzgodni z pracodawcą coś niekorzystniego dla
pracownika jako jednostki a dobrego dla szerszej masy to wyniku tych
uzgodnień może starcić pracę, jeżeli w otoczeniu pracownika panują układy to
nawet mając najlepsze kwalifikacje może nie utrzymać miejsca pracy (np
polityka zwalniania pracowników najmłodszych stażem). Pracownik jest
neisiony prądem wydarzeń którę się wokół niego dzieją i w przeważającej
liczbie przypadków nie ma na nie wpływu. Moze się zatrudnić, zwolnić,
zmienić pracę, zmienić klimat i tyle.
Przedsiębiorca kreuje rzeczywistość zarówno swoją jak i swoich pracowników
(często nazywa się to kombinowaniem, ale to raczej konieczność prztrwania)
dlatego tego typu zmiany uderzają w niego bardziej dotkliwie. Jeżeli skutki
uderzą w pracownika, ten sobie znajdzie pracę gdzie indziej. W końcu swoje
tysiądwieście dostanie. I tak w końcu wybrał sobie taką drogę życia.
Przedsiębiorca nierzadko traci wszystko i chcą nie chcąc strata taka jest
dla społeczeństwa i gospodarki bardziej dotkliwa bo ze społecznego punktu
widzenia przedsiębiorcze jednostki są bardziej wartościowe niż masa mrówek -
robotnic. Tak uważam. Przedsiębiorca jest w aspekcie gospodarczym "lepszą"
kategorią człowieka niż pracownik.

To tyle, dla mnie chyba EOT
--
Jackare