Immona <c...@w...zpds.com.pl> napisał(a):

> Mamy na grupie dobry przyklad, czlowieka po 50-tce, ktory od dwoch lat czy
> dluzej (nie pamietam dokladnie) siedzi w domu, ma dostep do Sieci i cale
> zycie zajmowal sie komputerami. Nie nauczyl sie w tym czasie zadnej nowej
> przydatnej na rynku umiejetnosci, choc wobec ilosci tutoriali, mozliwosci
> uczestnictwa w niekomercyjnych projektach itd. opanowanie podstaw jakiegos
> jezyka programowania w tym czasie byloby calkowicie wykonalne przez kogos
> posiadajacego zdolnosci w kierunku scislym.
>
Jest takie powiedzenie, że najedzony głodnego nie zrozumie - coś w tym jest.
Osobie pracującej, świeżo po studiach, singlowi - trudno jest zrozumieć,
że jeżeli ktoś ma na głowie dom, 4-letnie nadmiernie aktywne dziecko,
studiujacą żonę, matkę emerytke, której już w pewnych czynnościach trzeba
pomóc i jeszcze brak zatrudnienia, to zwiększanie kwalifikacji, a zwłaszcza
uczestnictwo w "niekomercyjnych projektach", jest delikatnie mówiąc
utrudnione.
Może i są tacy herosi, tytani funkcjonalności codziennej, którzy mają
każdą sekundę dnia i nocy, wykorzystaną w sposob efektywny, ale dla
przeciętnej osoby jest to nieosiągalne. Widzę takich czasem jak biegną
na przełaj przez ruchliwe skrzyżowanie, bo mają czas wyliczony co do sekundy.
Tyle, że zajmowanie się przeciętnego faceta domem i dzieckiem, to temat
na film komediowy, a nie realna rzeczywistość.
Ktoś mówił mi kiedyś wprawdzie, że mając na głowie żonę i dziecko,
studiował w nocy, ale dla mnie jest to bajka, bo ja po dwóch zarwanych
(bynajmnij nie na balandze) nocach - zasypiam w dzień.
Lwią część mojej wiedzy i praktyki zdobyłem w pracy i na kursach.
Dlaczego? Ano dlatego, że byłem w tym czasie poza domem, rodzina jest tak
absorbująca, że nauka w takich warunkach graniczy dla mnie ze sztuką cyrkową.
Żona w trakcie studiów odcina się od prawie wszystkiego, więc siłą rzeczy
spada to na mnie.
Teoretycznie można coś zrobić, jak dziecko jest w przedszkolu, ale po pierwsze
w tym czasie trzeba zrobić inne rzeczy, które są awykonalne w czasie jego
obecności w domu, a po drugie co zrobić, jak dzieciak regularnie jest
1-2 tygodnie w przedszkolu, a potem 2-3 tygodnie cały czas w domu z powodu
choroby.
Nie bez przyczyny w społeczeństwach bardziej zaawansowanych technologicznie
jest coraz więcej singli, "dzietność" :) spada, ilość rozwodów rośnie,
a ludzie coraz później zakładają rodziny. Po prostu utrudnia lub wręcz
uniemożliwia to, co dla singla jest proste, lub względnie proste.
Poza tym już widzę moją żonę tolerującą moje zaangażowanie x godzin dziennie
n razy w tygodniu, przy niekomercyjnym projekcie :))
Dowiedziałbym się, że lepiej bym się więcej zajął dzieckiem, a nie tracił
czas na coś, co nie przynosi dochodu.
Jak się jest przynajmniej w dwójkę, to trzeba (często niestety) brać pod
uwagę zdanie drugiej osoby.

Marek


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/