> Nie chodzi o organizacje pracy, a o postawe. Nie chodzi o to, zeby
> kierownik latal na co dzien z miotla, tylko zeby nie uwazal, ze to
> ponizej jego godnosci, gdy zdarzy sie sytuacja, ze firma skorzysta na
> jego krotkim chwyceniu za miotle.

No tak, ale ucierpi na tym jego godność kierownicza i wizerunek w oczach
podwładnych. Kierownik jest od "machania batem" (w dzisiejszych czasach
i miejscu, już tylko w przenośni, niestety), a nie od zniżania się do
poziomu podwładnych.

> Natomiast z tym robieniem mniej to nieprawda i jesli kierownik przez
> wiekszosc dnia nic nie robi, to znaczy, ze firma nieefetywnie
> wykorzystuje pracownikow. Kierownik czy ogolnie ktos na wyzszym
> szczeblu, co moze oznaczac np. samodzielnego specjaliste, robi cos
> innego niz pracownik niewykwalifikowany - cos, co wymagalo wiekszego
> talentu, wysilku i czasu, zeby to opanowac. Czesto jest to cos, co mozna
> wykonywac najwydajniej wtedy, gdy ma sie krotsze czy dluzsze przerwy na
> odswiezenie umyslu. Ale "napracowania sie" nie mierzy sie tym, jak
> bardzo ktos jest zmeczony, tylko tym, ile zostalo zrobione.

Z tym robieniem coraz mniej, to jednak prawda, aczkolwiek wystąpiło z
mojej strony małe niedopowiedzenie. Praca kierownika musi być wyraźnie
lżejsza od pracy jego podwładnych, bo inaczej pracownicy szeregowi nie
będą widzieli dla siebie perspektyw rozwoju.

Natomiast fakt, że musi być wyraźnie lżejsza, w żaden sposób nie gryzie
się z wyższymi wymaganiami, odnośnie kwalifikacji, szkoleń itp. Efekty
pracy kierownika są oczywiście znacznie większe, niż jego podwładnych,
jednakże fizycznie kierownik musi pracować mniej, niż oni.

Btw. "napracowanie się", tak od strony czysto słowotwórczej, to miara
tylko i wyłącznie wykonanej pracy, bez uwzględnienia jej efektów.


--
Więcej na ten temat przeczytasz w moim blogu:
http://pracownik.blogspot.com