W wiadomości news:e8g4um$h88$1@news.interia.pl Jackare
<j...@i...pl> pisze:

> ... i ten ktoś rzuca kwotę np. 5000 zł na rękę,
>>> bo jak nie, to on wyjeżdża. Troszkę niepoważne, niestety bardzo czeste.
>> A niby czemu niepoważne? Chcę za moja robotę tyle, nie - to wypad.
> To jest typ myślenia bardzo nielubiany przez pracodawców i często
> współpracowników. Identyfikujesz sie tylko z kasa a nie z firma, ludzmi,
> praca.
To odwróćmy sytuację. U nas za na tym stanowsku płacimy tyle i tyle, bierze
pan tę robotę albo wypad.
To jest typ myślenia bardzo nielubiany przez pracowników. Obchodzą ich tylko
własne zyski, a nie ludzi którzy na nich pracują, nie identyfikują się z
załogą.

Poza tym nieco uprościłeś, człowiek powinien identyfikować się z pracą,
czyt. robić to co lubi, inaczej to katorga. Z ludźmi nie tyle można się
identyfikować, ile kolegować, czasem przyjaźnić. Natomiast gadanie o
identyfikacji z firmą uważam za absurd.

> Jak by nie patrzeć pracodawca i pracownik mają (lub powinni mieć)
> wspólny interes
U podstaw relacji pracodawca-pracownik leży sprzeczność interesów. Dopiero
uregulowanie tej relacji (np. drogą legislacyjną: prawo pracy) pozwala na
złagodzenie tej sprzeczności (choć w różnym stopniu) lub zatarcie
najbardziej jaskrawych jej przejawów (tu umieściłbym teorie o wspólnym
interesie, jednej drużynie, identyfikacji z firmą itp.).

> a nie stać w opozycji na
> zasadzie my - ONI, a do tego potrzebne jest zaangażowanie motywowane nie
> tylko finansowo.
To teoria, która być może dałaby się zrealizować przy względnej równowadze
sił. Ta zaś nie zaistnieje w sytuacji, kiedy jedna ze stron dysponuje
deficytowym towarem, który jest niezbędny stronie drugiej. Piszę, rzecz
jasna, o pracy. Mam tu na myśli nie tylko rynek pracy w skali kraju, ale i w
poszczególnych dziedzinach zawodowych. W sytuacji permanentnego braku
pracy/zatrudnienia jakakolwiek motywacja jest zbędna, bo jej rolę pełni
konieczność zdobycia środków utrzymania. Kiedy zaś zapotrzebowanie na
pracowników przekracza ich liczbę, motywacja finansowa stanie się głównym
czynnikiem ich pozyskania. Dopiero przy równowadze praca-popyt,
oczekiwania-płaca można oczekiwać wzrostu znaczenia innych motywatorów. To
tak ogólnie, w poszczególnych przypadkach może być zawsze nieco inaczej.

--
Pozdrawiam
Jotte