W dniu 2009-03-24 23:41, Jotte pisze:

> To właśnie świadczyłoby o niewłaściwych uregulowaniach prawnych (ale tak
> nie jest).
> Chory na raka ma prawo do określonych świadczeń gwarantowanych mu przez
> system ubezpieczenia zdrowotnego.

Albo do ich braku "bo się nie opłaca".

> Że system źle działa? Owszem, ale to nie znaczy, że należy go zniszczyć,
> odwrócić się dupą i zwalić wszystko na wolontariat, tylko trzeba system
> właściwie skonstruować.

Socjalizm tak, wypaczenia nie - było już coś takiego.

> Rozwiązanie sytemowe polega na tym, że państwo ma obowiązek zapewnić
> opiekę obywatelom niezdolnym do uzyskiwania dochodów czy nawet
> samodzielnej egzystencji. To jest obowiązek wynikający z rozwoju
> cywilizacyjnego - nie zrzuca się wszak od dawna niepełnosprawnych
> noworodków w przepaść, ani nie odprowadza niedołężnych rodziców na
> Narajamę. Choć co prawda nie tak dawno był jeden taki, co eksterminował
> m.in. chorych umysłowo. Kiepsko skończył.
> W żaden sposób nie ogranicza to podejmowania działań o charakterze
> charytatywnym.

Oczywiście, że ogranicza. Umysłowo ogranicza wszystkich!
Propaganda, że państwo ci pomoże, powoduje właśnie to.
Ludzie czują się zwolnieni z myślenia o innych.
"Przecież odpowiedni urząd pomoże".

>> Slogan? Człowieku. To podstawa egzystencji. Tak będzie,
>> jak sam sobie zrobię.
> Tak ci sie tylko wydaje, bo nie umiesz sobie wyobrazić sytuacji
> człowieka, który nic sobie sam nie może zrobić, a nadal jest przecież
> człowiekiem.

Za to odpowiednio umocowany urzędnik od wyobrażania sobie tego,
jest z pewnością najlepszy do tego celu. :->

> Obyś się nie przekonał.

Pewnie, że może być ktoś na tyle
niesprawny, że nie jest w stanie sam sobie poradzić.
Zabawne są jednak twoje pomysły, że to jedynie państwo,
poprzez odgórny przymus/nakaz najlepiej takiej osobie pomoże.

W praktyce musisz otworzyć takiej osobie fundację
i zbierać pieniądze. I to działa.
A nasze państwowe po prostu nie działa.

Stach
--
http://stachlewski.info