Użytkownik "nbs" <n...@g...pl> napisał w wiadomości
news:d6j7ub$kqi$1@inews.gazeta.pl...

>> zgadzam sie calkowicie :)
>
> Ja rowniez. Ale prosze wezcie pod uwage swoje otoczenie. W innym moze sie
> okazac, ze optimum to praca do 21 lub dluzej bo z "niebieskimi ptakami"
> nikt nie chce sie zadawac a caly rytm zycia jest wstrojony w tych, ktorzy
> pracuja.

Oj, nie denerwuj mnie. Moze w Warszawie jest inaczej, ale ja we Wrocku w
okresach intensywniejszej pracy mam problemy z dostepem do roznych uslug, bo
sie zamykaja o 18 czy 20.
Jak ktos zna we Wroclawiu oddzial banku, ktory jest czynny do 22 czy chocby
do 21, niech mi powie, a rozwaze przeniesienie tam konta. Nie chodzi o
pobieranie pieniedzy (sa bankomaty) tylko konieczne od czasu do czasu sprawy
papierkowe, jak zlozenie podania o nowa karte do bankomatu po zakonczeniu
jej terminu i jej odebranie czy rozne inne takie. Moja spoldzielnia
mieszkaniowa pracuje do 15, sklepy niespozywcze zwykle do 18 czy 17, a nie
bede przeciez po jedna uszczelke jechac do OBI. W przychodni lekarze
przyjmuja najpozniej do 18, co oznacza, ze jak jestem zdolna do pracy, tylko
chce isc z jakas sprawa typu palec mnie boli, to musze liczyc na
samouzdrawianie organizmu, bo branie na to wolnego dnia jest absurdem. Rytm
zycia w moim miescie jest wstrojony w emerytow, studentow i pracownikow
biurowych na pol etatu.

> Jestesmy w postkomunistycznym kraju, w ktorym wciaz lenistwo jest cnota a
> ciezka praca - w najlepszym przypadku dziwactwem.

No niestety.

>
>> od siebie dodam tylko ze przeciez pracuje sie zeby zyc a nie zyje zeby
>> pracowac :)
>
> A tu juz sie nie zgadzam. Zyje sie miedzy innymi po to by pracowac!
> Rozejrzyj sie jakie spustoszenie w ludziach zrobilo bezrobocie. Pozostaje
> jeszcze kwestia znalezienia zlotego srodka. Dla kazdej osoby i dla kazdego
> otoczenia wypada on w innym punkcie.

Ja tez sie zgadzam, ze praca jest wazna i ze jest to jeden ze skladnikow
sensu zycia. Nie musi to byc praca w koncernie. Moze to byc praca matki w
domu przy wychowaniu dzieci albo praca wolontariusza w hospicjum. Kwestia
dawania swiatu czegos od siebie, a nie tylko brania.

I.