Kira wrote:
> Amen ;)
>
> Dokladnie tak to dziala. Jedni lubia skoczyc na balety,
> schlac sie, popodrywac plec przeciwna, inni wola w tym
> samym czasie robic cos, czego efekty beda nieco bardziej
> pozyteczne niz kac na drugi dzien.
>
> I ci drudzy zwykle znacznie lepiej na tym wychodza.

A gdzie tam! :)

Przede wszystkim warto pamiętać o tym, że najlepsza lata w życiu, jakie
poświęcamy na naukę (liceum, studia), nieuchronnie kończą się, a potem
jest już tylko praca. I jeśli ktoś stwierdziłby, że pierwszy rok po
studiach chce spędzić podróżując stopem po świecie, a nie wysyłając
nerwowo CV, to często nie ma on gorszego startu niż rówieśnicy -
szczególnie, gdy jest zdolny, a o takich osobach tutaj mówimy. Zresztą
wśród zawodów z topu zupełnie dobrze funkcjonuje praktyka: 4 lata pracy
- rok przerwy.

Zwróć też uwagę na to, że osoby pracujące na studiach to często ludzie,
którzy nie robią tego wyłącznie dla pieniędzy, ale są taką pracą po
prostu zainteresowani. Im nie trzeba mówić: pracuj / nie pracuj, bo to
naturalny wybór.

--
mgl