On 2009-08-17, Jackare <...@s...de.pl> wrote:

[...]

> Zgadzam się z tobą. Wg mnie należy podjąć wszelkie działania, aby osiągnąć
> założony poziom życia i dochodów a nie dostosowywyać poziom życia do
> aktualnie posiadanych środków, bo to prowadzi do frustracji i depresji.

No to według takiego spojrzenia to każdy powinien być sfrustrowany i w depresji,
że nie żyje na poziomie gwiazd holywoodu (dajmy na to).

> Życie ponad stan mobilizuje do tego by osiągac więcej, chciażby dlatego, że
> podejmuje się duże zobowiązania, ale to poziom na jakim się żyje (chćby był
> to tylko poziom konsumpcji) jest jednym z wyznaczników szczęścia. Zgadzam
> się że 5,5 tys nie są to jakies kosmiczne pieniadze jezeli ktos ma potrzeby
> wieksze niz przecietne i zgodne z tradycyjnym modelem zycia w Polsce.

Ale żyć ponad stan też trzeba umieć.

[...]

> Nie jest też tak jak mówicie, że potrzeby bez końca rosną pojawiają się nowe
> itd.

Ależ właśnie tak jest.

> Mam kilku znajomych dla których pieniądze w skali potrzeb normalnego
> człowieka nie są absolutnie żadnym ograniczeniem czy czymś z czym trzeba
> byłoby się liczyć. Żaden z nich nie żyje w tej chwili ponad potrzeby na
> które go stać i nie wydaje bez końca na nowe gadżety. Pracują (tzn prowadzą
> własne przedsiębiortswa), mieszkają w mieście w mieszkaniach (bo tak
> wygodniej godzić to z pracą), nie spędzają życia na beztrosce i
> niekończących się podróżach choć każdy z nich ma źródła dochodu które na
> zasadzie "samograja" spokojnie by to umozliwiały. Żyją jak ludzie aktywni
> chcący ciągle jeszcze coś zrobić a ni jak rentierzy.

I dlaczego określasz, że ich zbiór potrzeb życiowych jest skończony
i osiągnęli już stan Zen?

--
Wojciech Bańcer
p...@p...pl