Użytkownik "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> napisał w wiadomości
news:i1niba$b09$1@news.dialog.net.pl...
>W wiadomości news:i1lc1h$lug$1@node2.news.atman.pl Jackare
> <j...@i...pl> pisze:
>
>>>> A firma upadła bo jej zarząd zbyt mocno się zaangażował w walkę o
>>>> ochronę miejsc pracy pracowników zamiast skupić sie na doglądaniu
>>>> interesu spółki i swiadczeniu np większej ilości usług przewozowych.
>>> A to już tylko jednostronna interpretacja, obliczona na potwierdzenie z
>>> góry założonej teorii i pozbawiona jakichkolwiek możliwości sprawdzenia
>>> prawdziwości.
>>> Taka sobie opowieść, po prostu...
>> Nie. Przybliżę szczegóły.
> [cut]
> Dobra. Załóżmy, że to wszystko prawda.
> Świadczyć to będzie głównie o daleko idących patologiach w prawie.
>
> Po pierwsze - wynagrodzenia pracowników powinny mieć z mocy prawa
> najwyższy priorytet, zaspokajany natychmiast. I to nie ze sprzedaży
> majątku upadającej firmy, lecz z jakiejś instytucji na wzór UFŚG w
> dziedzinie OC. Po przeprowadzeniu postępowania upadłościowego, działań
> syndyka i śledztwa należności powinien otrzymać najpierw ten fundusz (aby
> mógł obsługiwać następnych poszkodowanych). Wspomniene śledztwo powinno
> ustalić zakres odpowiedzialności osób pozostających na decyzyjnych
> stanowiskach i ustalić zakres ich odpowiedzialności. Odpowiedzialność ta
> winna rozciągać się na cały ich majątek (tu konieczność stworzenia
> mechanizmów prawnych zapobiegających lub chociaż znacznie utrudniających
> uniki typu "dom na byłą żonę", "dacza na teściową", "auto na wujka" itp.).
> I - jako kara dodatkowa - możliwość otrzymania czasowego zakazu
> prowadzenia działalności gospodarczej, zajmowania stanowisk kierowniczych
> na terenie kraju (bez względu na formę własności zakładu pracy)
>
> Po drugie - jeśli z majątku firmy i łajdaków nią zarządzających
> zaspokojono należności pracownicze i nic lub nieiwle zostało, to inna
> firma, która była kontrahentem może nie otrzymnać należności i także
> upaść. Tym samym nie płacąc pracownikom. No to wtedy ta sama procedura i
> sięgamy do kieszonek tych, którzy w tej firmie są odpowiedzialni za
> śmiertelny dla niej kontrakt. I konsekwencje podobne.
>
> Po trzecie - ubezpieczenia umów i kontraktów. Obowiązkowe jak OC. Musisz
> mieć OC aby jeździć autem. A czemu? Aby ten, komu z własnej winy poczynisz
> szkodę nie musiał czekać na zadośćuczynienie finansowe.
>
> Po czwarte. Ktoś powie - to będzie państwo policyjne, może nawet
> totalitarne. To niech sobie mówi. Są kraje na świecie, gdzie i dzisiaj za
> kradzież odcina się dłoń, a za cudzołóstwo kamienuje. Mało tam takich
> przestępstw jakoś...
> Ten sam baran powie może - to kraje nie nadążające za nowoczesną
> cywilizacją, zapyziałe, zacofane, rządzone przez fanatyków. Może. A kraj,
> w którym można obywatela oszukać, wyzyskać i nie ponieść za to żadnej kary
> to jest niby cywilizowany?
>
> --
> Jotte

To co piszesz jest nierealne coś jak zjeść ciastko i mieć ciastko.
Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z ryzykiem ale i z
dobrowolnością. Wszyscy uczestnicy procesu gospodarczego zgadzają się nań
dobrowolnie i są świadomi ryzyka. Także pracownicy, a jeżeli nie są tego
świadomi, to powinni się raczej nazywać niewolnikami. Oszustwo o którym
piszesz ma w prawie swą definicję i jak każda wina wiąże się z celowością i
zamierzeniem leżącym już u podstaw działania.
To że interes się nie powiódł i wszyscy na tym ucierpieli nie oznacza z
automatu że było to oszustwo - chyba nie muszę tego tłumaczyć, zwłaszcza
Tobie
Te wszystkie szykany o których piszesz niczego by nie zmieniły. Zwiększyłaby
się niewyobrażalnie szara strefa i korupcja (patrz przykład prohibicji w
USA w latach 20 tych). W krajach w których obowiązuje kara śmierci, ludzie
nadal świadomie popełniają przestępstwa zagrożone tą karą.
Uprzywilejowaną stroną w upadłości przedsiębiorstw jest państwo.
Zaspokojenie należności skarbu państwa ma bezwzględny priorytet, zatem to
państwo powinno wytworzyć mechanizmy zabezpieczające najsłabszą ekonomicznie
stronę procesu gospodarczego czyli pracownika najemnego - przynajmniej tyle
mogłoby mu dać przy ciężarach jakie mu zabiera. Pracodawcy który straci
wszystko w pewnym momencie nie robi różnicy czy jest winien komornikowi 20
czy 120 milionów złotych. I tak ich nie spłaci.
--
Jackare