Dnia Wed, 16 Aug 2006 22:03:47 +0200, Jan Słupicki <j...@p...pl>
w <ebvtmu$5j5$1@atena.e-wro.net> napisał:

> [...]
>> No, takie było moje stanowisko.
>> W kwestii pieniędzy mam podobne, co w kwesti nauki.
>> Trafienie w swoją usłaną pieniędzmi niszę zależy tylko i wyłącznie od
>> szczęścia, umiejętności pomagają tylko trochę, zawsze nawet dobry gościu
>> po informatyce może zostać tonerowym za 1.2kzł.
> [...]
> No to mnie zastrzeliłeś tym stwierdzeniem że wszystko zależy od
> szczęścia a umiejętności tylko nieznacznie pomagają. Stąd prosty
> wniosek że nie ma sensu się uczyć jeśli te umiejętności mają taki
> nieznaczny wpływ na nasze życie. Chyba znacznie prościej nic
> nie robić i czekać aż to szczęście nas kopnie w d...

Albo mu pomagać ,aktywnie szukając niszy. Tylko że przestrzeń nisz nie
jest dyskretna, i nie mamay gwarancji, że ją w kiedykolwiek znajdziemy.

Prosty przykład - ogłoszenie o pracę, 300 applkacji na. I teraz pytanie
- co decyduje o tym, że akurat ty zostajesz zaproszony na rozmowę?
Niebananly layout życiorysu, czy może schemat? Rozbuchana lista
umiejętności (możesz chcieć dużo), czy idealnie pasująca (ściema??), czy
pomiędzy? Projekty opisane w CV, czy w liście motywacyjnym (jak zacząłem
opisywaćwykonane projekty w CV nie przejmując się objętością to nagle
mnie zaczęli zapraszać na rozmowy, ale nigdzie nie było tej rady, a
wręcz przeciwnie - jak mantra było: CV ma być krótkie). Lista czynników
jest długa, a w końcu i tak może zadecydować podmuch powietrza podczas
lądowania kupy CVek na biurku albo na podłodze.
Twój wpływ na te czynniki nie jest zbyt duży.

> To jest po prostu argumentacja wyuczonej bezradności.
> Ludzie nie potrafią zaakceptować prawdy że są jakoś gorsi
> od innych (bardziej leniwi, niezaradni czy po prostu głupsi) i dlatego swoje
> niepowodzenia składają na karb braku szczęścia. Prawda jest jednak

Ja już dawno stweirdziłem ,że jestem leniwy, ba, nie wstydzę siętego, bo
niby czemu?
Porównujac moje umiejętności zawodowe nie nabawiłem się jakichś
szczególnych kompleksów, na niezaradnośc też nie narzekam.

> zupełnie inna - istnieje bardzo silna korelacja wykształcenia
> z zarobkami która wyklucza aby był to przypadek albo "nieznaczny"
> wpływ umiejętności.

Wykształcenie nie oznacza automatycznie umiejętności, znam ludzi którzy
albo nie mają formalnego wykształcenia, albo zupełnie inne, a są dobrymi
na przykład adminami.
Z drugiej strony - ludzie z wykształceniem kierunkowym potrafią być w
swojej dziedzinie kompletnymi młotami.
Wykształcenie też jest filtrem - ktostam może powiedzieć - na to dobrze
płatne stanowisko idzie tylko ktoś z wyższym.
Tutaj bardzo ładnie można wyciągnąć z kapelusza prawników wszelkiej
maści - aby być prawnikiem, muszą mieć wyższe, potem przejście przez
sito selekcji w korporacji zawodowej (no tutaj jak ktoś stwierdzi, że
t ozależy tylko i wyłącznie od umiejętności, to te umiejętności muszą
byćchyba w górnym centylu), i po wejściu do korporacji otwiera się przed
nami pole wyższych robków.
Ograniczenie podaży danej usługi to jedna z dróg do wzrostu ceny.
Druga - konieczność nabycia specjalistycznej wiedzy - informatyk -
programista albo na przykład mikrobiolog albo biochemik.
Ten pierwszy wymaga wiedzy z kilku dziedzin, i im bardziej zynergicznie
ją wykorzystuje przy projektowaniu, tym jest lepszy. Traf chce, że tak
skondensowaną wiedzę najłatwiej zdobywa się na wyższej uczelni. Możesz
uczyć się oddzielnie, ale wtedy nie wszystkie klocki mogą do siebie
zapasować.
Biolodzy i chemicy - wykształcenie kogoś takiego jest kosztowne, a popyt
na usługi całkiem spory. I znowu wychodzi wyższa uczelnia.

Jak dla mnie to wyższe wykształcenie koreluje bardziej z maniem
umiejętności wysoko cenionych na rynku pracy, co owocuje wyższymi
zarobkami, niż z samym faktem mania wyższych zarobków przez fakt mania
wyższego wykształcenia.

--
ja czyli jakub
--
Z zaparkowanego Forda Fulkersona wysiedli generał Grant i porucznik
Revoke.