Użytkownik "Jackare" <...@s...de.pl> napisał w wiadomości news:h002bs$2r3

>>> W całym naszym najlepszym z cywilizowanym światów istnieje
>>> instytucja
>>> napiwku dawanego przeważnie kelnerom, listonoszom, taksówkarzom,
>>> szatniarzom, bojom hotelowym, obsłudze parkingów. Jak ją ująć i
>>> uregulować ???

Mniejsza z tym.

>> Nie mam pojęcia.
>> Ale co to ma do rzeczy?
> Ano to, że takie napiwki to ekstra dodatki do wynagrodzenia. Dodatki

U Twojego znajomego listonosza to raczej wynagrodzenie jest stałym
dodatkiem do napiwku. ;)

Patologia tkwi w tym, że każdy kto wybiera zawód listonosza (kiedyś
również celnika) wiąże swoje dochody z owym "napiwkiem".

Wielka krzywda się dzieje, gdy ktoś jest skierowany na inny, mniej
"dochodowy" rejon.
Za karę? :)))

Pani w okienku przeważnie nie jest już taka miła, bo nikt jej z reszty
wydawanej napiwku nie zostawi.

Listonosz, który doręcza korespondencję, a wcześniej roznosił emerytury
i renty...wygląda jakby był z krzyża zdjęty i myśli o zmianie pracy.
Klient klientowi nierówny. A przecież każdy chce być dobrze obsłużony.
Kierowca (nie kurier) pomógł wnieść mi wczoraj na 3 piętro mebel,
chociaż to nie należało do jego obowiązku. Dostał ekstra napiwek. I to
normalne.
Opryskliwa lub zapominalska kelnerka nigdy nie dostanie napiwku. To też
normalne.
Ale poczta to zupełnie inna para kaloszy.

> wynikające wprost z zaangażowania i jakości pracy osoby ją
> wykonującej.
> Można więc je nazwać premią i to premią która powstaje "sama" i wynika
> wprost z zależności: jesteś w pracy i pracujesz - premia jest, a każdą
> nieobecność lub zniżkę jakości przypłacasz zmniejszeniem lub utratą
> tego ekstra dodatku.

I ta zależność przekłada się na stosunek do klienta.
Klient wręczy napiwek - jestem miły.
Klient nie dał napiwku - mam zły humor, jestem wredny.

Pomijam to, że Poczta o tym wie, dlatego listonosz ma b. niską pensję,
bo przecież "żyje z napiwków".

>> Nie słyszałem o dzieciach dostających cukierki wartości 2k-3,5k
>> miesięcznie.
> Bo to taka metafora :)))

Ja posłużę się inną metaforą:
Parkuję samochód. Podchodzi żul i proponuję: "Przypilnuję panu auto. 2
złote się należy!".
Omawiam. Dziękuję.
Po pół godzinie wracam do samochodu.
Mam porysowaną maskę.


>> Tylko to nie bardzo ma związek z topikiem.
> premia

Raczej patologicznie niskie płace i "wirtualne" premie.



J.