Jotte pisze:
> A to, że nazwie się idiotę idiotą czy stolca stolcem to nie jest obrazą
> lecz prostym stwierdzeniem faktu.

To czy ktoś się o to obrazi to jego sprawa.
A nazywanie kogoś idiotą bo ma inne zdanie nie jest stwierdzeniem faktu.

> Nie przypominam sobie jednak abym coś takiego tobie zapodał.

Gdybyś nie traktował tego jak normy to byś pamiętał.
Ale spoko, ja się nie obrażam. Załatwiam to inaczej - kto mieczem
wojuje... :)

>>> I w takich razach do porozumnień niejednokrotnie dochodziło, choć
>>> często-gęsto rządy zawierały porozumienia pozornie, bez zamiaru ich
>>> dotrzymania, a jedynie w celu doraźnego zażegnania konfliktu i ugaszenia
>>> żądań.
>> I taka postawa jest racjonalna.
> Mam na ten temat trochę inne zdanie.
> To jest postawa gnid i łajdaków bez honoru.

A palenie opon jest honorowe?

>> Spełnianie absurdalnych żądań jest bez sensu (i dla jasności: rządy
>> też nie są bez winy).
> A kto rozsądzi czy żądania są absurdalne czy zasadne?

Są rozsądne wtedy, gdy spełnienie ich nie musi być przeprowadzane
kosztem innych.

I nie jestem utopistą. Doskonale wiem, że każdy ciągnie w swoją stronę -
takie jest odwieczne prawo natury - dlatego właśnie piszę, że taka
postawa (rządu) jest racjonalna. Dadzą jednym to będą musieli zabrać
innym. Spełnią żądania czy nie to i tak ktoś ich nazwie gnidami.

>> Mi chodziło o coś innego: w przypadku braku argumentów kończy się
>> dyskusja, a zaczyna palenie opon (a w sieci: "jesteś głupi i nic nie
>> rozumiesz" - łagodnie rzecz ujmując).
> Argumenty powinny być dostosowane do sytuacji i możliwości percepcyjnych
> adresata.

W przypadku palenia opon odzwierciedlają poziom nadawcy.

> Niektórzy rozumieją od poziomu płonących opon.

Niektórzy mają tylko taki zasób argumentów.

> A jeszcze inni w ogóle nie zasługują na argumenty.

Dlatego racjonalne jest dać obietnicę na wyrost żeby te opony zgasili i
poszli spokojnie do domu. Ze świadomością, że później nie będą zadowoleni.
Docenią to ci, którym nie zabrano aby spełnić żądania palaczy opon.

> Normalka.

No pewnie, że dla związków zawodowych to normalka. Powiedziałbym nawet,
że chleb powszedni - w końcu z tego żyją.

Pozdrawiam
Piotr