On Mar 19, 3:48 pm, "Jotte" <t...@w...spam.wypad.polska> wrote:

> I otóż ci powiadam, że jeśli (oby nigdy) przyszło ci stanąć oko w oko z
> śmiertelną chorobą (swoją czy kogoś bliskiego) na której wyleczenie cię
> zwyczajnie _nie_ _stać_ , to _będziesz_ oczekiwał pomocy, będziesz prosił o
> pomoc i każdą przyjmiesz.

Jasne, że będę prosił i przyjmę. Ale czy widzisz różnicę między
proszeniem i przyjmowaniem a ZOBOWIĄZYWANIEM ludzi do pomagania innym?

> Nie znam się na polityce i się nią brzydzę, ale PO to zdaje się partia
> liberalna, reprezentująca interesy określonej warstwy (klasy) społecznej,

Masz rację w dwóch rzeczach: nie znasz się i wydaje ci się.

Gdyby to była partia liberalna, dawno gotowe byłyby projekty ustaw
zmniejszających podatki, upraszczających ich rozliczanie i
obcinających idiotyczne świadczenia socjalne, jak np. becikowe
wprowadzone przez ich socjalistycznych poprzedników.

> > Natomiast kuracja refundowana oznacza, że na te 3k PLN dla każdego
> > chorego zrzucą się *obowiązkowo* inni podatnicy. A niby z jakiej
> > racji?

> Najprostsza odpowiedź - bo tak trzeba.

Najprostsza i najgłupsza, bo nie odpowiada na pytanie.
Dlaczego trzeba? Bo pan Jotte tak powiedział?

> Pałka, zapałka, dwa kije, kto nie ma kasy nie żyje.

Ameryki nie odkryłeś. To prawo starsze niż sam pieniądz.

> Powikłania cukrzycy prowadzą do przedwczesnej śmierci bywa, często
> poprzedzonej kalectwem (niedowidzenie, utrata wzroku, amputacje kończyn,
> zawał, wylew i inne). Ciągle pozostając w kręgu twojego stanowiska - z
> jakiej racji osobom takim w okresie od początku inwalidztwa do zgonu (a to
> mogą być długie lata) zdrowa na razie część społeczeństwa ma się zrzucać na
> rencinę?

Też nie wiem dlaczego. Powinny się tym zajmować organizacje
charytatywne.

> Musisz naprawdę trochę chyba przeżyć, skąd wiesz co cię czeka jutro albo w
> ogóle zanim zdążysz sobie odłożyć coś tam na zaś (bądź odłożysz o wiele za
> mało).

A może wpadnę pod tramwaj, łeb mi obetnie i nic mi nie przyjdzie z
tych oszczędności?
Jasnowidzem nie jestem. Jedyne co mogę, to szacować ryzyko i
zabezpieczać się przez najbardziej prawdopodobnymi wypadkami. Choćby
przed tym, by nagłe zwolnienie z pracy (czy w moim przypadku: brak
zleceń) nie oznaczało natychmiastowej głodówki.

> a jak mi podskoczy to go zabiję i nic mi za to nikt nie zrobi

I to może być ostatni pomysł w twoim życiu.

--
mihau