m...@o...pl pisze:
> nie mam na myśli udawania przed szefem sympatii.Czy jest ktoś kto
> szczerze od serca lubi szefa, kierownika, dyrektora lub innego
> górującego o różnej nazwie.Badam czy socjologicznie jest to możliwe.

Mojego bezpośredniego szefa lubię i prywatnie (jest moim kolegą) i
służbowo (uważam że jest dobry w tym co robi).
Mojego pośredniego szefa ogromnie szanuję za kompetencje i lubię
prywatnie. Oczywiście nie jesteśmy żadnymi kolegami nie tylko z racji
stanowiska, ale przeda wszystkim wieku i kultury (obcokrajowiec). To
bardziej ktoś w rodzaju mentora, jak to ktoś wcześniej nazwał.

Jeśli odpowiedni ludzie są na odpowiednich stanowiskach i każdy robi to
co do niego należy to połowa sukcesu. Co do lubienia to zauważyłem, że
dużo częściej lubię kogoś prywatnie (bo jest inteligentny, ma dobre
poczucie humoru albo wódkę się z nim fajnie pije) ale nie znoszę
służbowo (jest niekompetentny, złośliwy, leniwy, upierdliwy, itd.), niż
na odwrót.

Srokus