futszaK <f...@p...pl> napisał(a):

> dlatego ja zawsze powtarzam: przez cale zycie trzeba zwiekszac
> swoja wartosc jako pracownika tak zeby jak jeden pracodawca nie doceni
> to zeby znalazl sie inny
>
to jest tylko teoria właściwa ideologom stałego rozwoju i absolwentom
szczebli wszelakich, którzy dają się nabrać na tą gadkę, którą praktyka
bezlitośnie koryguje.
Stałe zwiększanie wartości jest tak samo niemożliwe jak stałe zwiększanie
sprzedaży. Prędzej czy później przychodzi nasycenie.
Poza tym, jeżeli masz jakąś wartość (a w porywach nadmierną wartość) w jednej
dziedzinie, to najczęściej bywasz bezwartościowy w innej z powodu braku
uniwersalności. Po upadku np. firmy konsultingowej leżysz, bo sprzątać
też wbrew pozorom trzeba umieć.


> ja wiem ze to niekiedy trudne i najwygodniej jest pracowac 8 godzin na
> stanowisku pracy a pozniej nie robic nic, ale nikt nie powiedzial ze
> praca jest wygodna, ze wszystko jest latwe.
>
to jest ideologia pracoholika. Stare kraje UE już wyrosły z mitów
o konieczności pracy 10-12 i więcej godzin na dobę.
Tamtejsi specjaliści od psychologii i HR już od dawna
przekonali pracodawców, że pracownik wypoczęty, mający czas dla rodziny,
na życie towarzyskie i hobby, jest bardziej wydajny i związany z firmą.
Pracuje się po to żeby żyć, a nie na odwrót.


> a i jeszcze jedno - zaden czlowiek o zdrowych zmyslach nie bedzie
> szukal pracy gdyz tej jest wszedzie i pod dostatkiem, ale pieniedzy
> czego praca a w tym i myslenie jest jedynie przykrym tego efektem
> ubocznym
>
bzdura - pracy wcale nie ma wszędzie i pod dostatkiem. Czytałem niedawno,
że nawet w Warszawie się już kończy. Problem polega między innymi na tym,
że dla ideologów polskiej odmiany kapitalizmu bolesna jest nie tylko praca,
ale również myślenie. A końca antyrodzinnej polityki zapoczątkowanej
w 1989-tym, jak nie widać tak nie widać.

Marek



--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/