On Mar 25, 6:49 pm, Any User <z...@u...pl> wrote:
> >> Zauważ, że gdy pracodawca poda jako pierwszy proponowane
> >> wynagrodzenie, to nie ma już praktycznie szans poniżej tej wartości
> >> zejść, nawet jeśli pracownik nie jest tyle wart, albo wcale tyle nie
> >> żąda. Ma wówczas już tylko wybór przyjąć tego pracownika, albo mu
> >> podziękować.
>
> > Niezupełnie.
>
> > Są dwa podejscia. Jako płacodawca oferujemy z gory zdefinowane X złotych i:
> > - wsrod kandydatow godzących się pracować za X wybieramy tego, który
> > najbardziej przekracza minimum kompetencyjnych wymagań (przekracza w
> > kwestach nas intersujących)
> > - wsrod kandydatow godzących sie pracowac za X wybieramy tego, ktory
> > najbardziej zbliza sie do naszego Wysnionego Ideału.
>
> > Od strony płacobiorcy wyglada to podobnie.
>
> Jest jeszcze takie podejście:
> 1. Publikujemy ofertę (bez kwot), zbieramy dokumenty.
> 2. Zapraszamy ludzi spełniających wstępnie (wg. dokumentów) nasze wymagania.
> 3. Rozmawiamy, wyciągamy maksimum informacji.
> 4. Wybieramy spośród nich grupę tych, którzy są nadal akceptowalni.
> 5. Z grupy wybieramy X kandydatów najlepiej spełniających nasze
> kryteria, gdzie wysokość podanego przez nich wynagrodzenia jest również
> kryterium (im niższa, tym lepiej dla nich), przy czym X to liczba
> wolnych miejsc, które staramy się obsadzić.

Roznica jest taka, ze ty sie znasz na rekrutacji na zmywak w pizzeri,
co nie bardzo sie sprawdza jak sie szuka specjalistów. No, ale czego
sie spodziewac po gosciu, który uwaza, ze Polacy sa najlepszymi
managerami na Swiecie ;-)