> 2002.03.19, wyrok SN, I PKN 156/01, M.Prawn. 2003/1/11
> ****************************************************
****************
> Niestety, bo również uważam, że strategia "nie jestem w ciąży -
> pracodawca zły, jestem w ciąży - pracodawca dobry" to bydło i trzeba
> nie mieć resztek honoru, żeby się uciekać do takich metod.

1. W Polsce nie istnieje prawo precedensowe. Wyrok SN nie skutkuje
automatycznym obowiązkiem stosowania tej samej wykładni w innej
sprawie - każda jest rozpatrywana indywidualnie. Co oczywiście nie
oznacza, że dla ułatwienia inny sąd nie przyjmie podobnego stanowiska.
Jeżeli np. pracodawca na miejsce osoby, która złożyła wypowiedzenie
przyjął już kolejną, którą wysłał na kosztowne szkolenie, tworzy się
nowa okoliczność, która (być może - nie jestem prawnikiem) będzie
brana pod uwagę w sądzie I instancji. Sprawa może się ciągnąć...

2. Na dwoje babka wróżyła (bo co ona ma teraz zrobić), ale faktycznie
- prawodawstwo polskie za bardzo skłania się ku przeniesieniu
odpowiedzialności za sprawy socjalno-bytowe na pracodawcę. Możnaby tu
poddać w wątpliwość wywiązywanie się przez Państwo z obowiązków
konstytucyjnych.

3. Honor i pieniądze... Co to ma wspólnego? Wystarczy pooglądać
telewizję i afery naszych polityków :-))).


J.K.
--
Dla handlowców posiadających DG oraz studentów
kilka ofert zleceń na stronie www.zapraszam.pl