Witam wszystkich,
mam nadzieję, że trafiłem na dobrą grupę i Wasze świeże umysły pomogą mi
rozwikłać temat, który się zrodził nie tak dawno. Obserwuję kolegów, z
którymi pracuje i dochodzę do wniosku, że w zasadzie w życiu należy kierować
się jedną zasadą- Aby się dobrze ustawić i nie wchodzić ważniejszym w drogę.
Nie ma wiekszego znaczenia czy osoba ma wiedzę potrzebną do wykonywania
zawodu, czy ma ambicje do jej rozwijania. Do samodoskonalenia, by przez
takie działanie i ona otrzymywała profity ( kaskę) i firma na tym
korzystała. Otóż przypadek opiszę dla lepszego zrozumienia:
Pracuję w firmie państwowej i tak na oko 95% osób zatrudnionych jest z
przypadku, po znajomości albo inne koneksje. Ludzie są naprawde sympatyczni,
jednak nie w tym rzecz. Nie mają tego czego (wg. mnie) się powinno wymagać
aby wykonywać zawód czyli przygotowania, wiedzy, ambicji, poświecenia itp.
Z reguły jest to unikanie pracy, odpowiedzialności ale usilne trzymanie się
stołka i nawet parcie ku górze.
Piszę o tym gdyż wcześniej pracowałem w firmach prywatnych gdzie od ludzi
się wymaga wiedzy i doświadczenia. Czy to kwestia naszych zmieniających sie
czasów czy prozaiczne stwierdzenie, że u prywaciarz sie pracuje, a w
panstwówce sie udaje, bo to niczyje ( skoro państwowe, to trzeba zlewać)?

RS.