W wiadomości news:gplh6h$3f3$1@portraits.wsisiz.edu.pl RomperStomper
<R...@w...pl> pisze:

> Obserwuję kolegów, z
> którymi pracuje i dochodzę do wniosku, że w zasadzie w życiu należy
> kierować się jedną zasadą- Aby się dobrze ustawić i nie wchodzić
> ważniejszym w drogę.
No to piękna zasada, nie ma co...
Rzekłbym - zasada godna prawdziwego mężczyzny...

> Nie ma wiekszego znaczenia czy osoba ma wiedzę
> potrzebną do wykonywania zawodu, czy ma ambicje do jej rozwijania. Do
> samodoskonalenia, by przez takie działanie i ona otrzymywała profity (
> kaskę) i firma na tym korzystała.
To zależy dla kogo nie ma znaczenia. Wg mnie rozwój, zdobywanie wiedzy jest
wartością samą w sobie i znaczenie ma zawsze.
Jeśli efekty tego są potrzebne/przydatne pracodawcy (wolę się trzymać tego
określenia) i jest skłonny potrzebę tą wyrazić odpowiednią kwotą to je
otrzyma. Jeśli nie, to nie otrzyma. Ale ty je masz, są twoje na zawsze.

> Otóż przypadek opiszę dla lepszego
> zrozumienia: Pracuję w firmie państwowej i tak na oko 95% osób
> zatrudnionych jest z przypadku, po znajomości albo inne koneksje.
Na oko to facet w szpitalu umarł.

> Ludzie są naprawde sympatyczni, jednak nie w tym rzecz.
W tym rzecz (też). To bardzo ważny element funkcjonowania w grupie. Pomimo,
że to tylko praca.

Nie mają tego czego
> (wg. mnie) się powinno wymagać aby wykonywać zawód czyli przygotowania,
> wiedzy, ambicji, poświecenia itp.
Przygotowanie i wiedza - to oczywiste.
Ambicja - a to już kwestia indywidualna. Ambicją może być rzetelne
wykonywanie swojej pracy, adekwatnie do otrzymywanego wynagrodzenia. Ambicja
może być chęć awansu. Ambicją może być pozostanie przyzwoitym człowiekiem w
środowisku szczurów i kanalii. Itp., itd.
Poświęcenie? Czego i dla kogo? Bo mi tu Bylejakim (aka Any User, obecnie
Patryk Wlos)
zaleciało. ;)
Praca służy do uzyskiwania środków utrzymania, a nie do poświęcania.

> Z reguły jest to unikanie pracy,
> odpowiedzialności ale usilne trzymanie się stołka i nawet parcie ku górze.
> Piszę o tym gdyż wcześniej pracowałem w firmach prywatnych gdzie od ludzi
> się wymaga wiedzy i doświadczenia. Czy to kwestia naszych zmieniających
> sie czasów czy prozaiczne stwierdzenie, że u prywaciarz sie pracuje, a w
> panstwówce sie udaje, bo to niczyje ( skoro państwowe, to trzeba zlewać)?
Z punktu widzenia prawa nie ma znaczenia forma własności pracodawcy.
Kategoryzowanie w rodzaju przedstawionego powyżej jest infantylne i z gruntu
obarczone dyskwalifikującym błędem.
Ludzie zachowują się i postępują tak, jak im w danym momencie wydaje się
najkorzystniej. Istnieje też coś, co popularnie zwiemy owczym pędem.
Wszystko to natomiast stymulują potrzeby, charakter, okoliczności.
Inne są one w różnych sytuacjach życiowych, inne w różnym wieku.
To bardzo złożone zjawiska socjologiczno-psychologiczne, a ty chcesz
załatwić jednym zdaniem.
Nie da się.

--
Jotte