Feng Mei wrote:

> Immona, to nie jest normalność.
> Na wysokim poziomie, takim jak w Nowej Zelandii czy niektórych krajach
> Europy, żyje ułamek populacji naszego globu. Reszta może sobie co
> najwyżej pomarzyć.

Ulamek to moze byc wprawdzie i jedna setna, i cztery piate, ale z
Twojego kontekstu wynika, ze miales na mysli cos blizej tej jednej
setnej. Tymczasem, jak sobie policzysz ludnosc krajow, w ktorych PKB na
mieszkanca jest wyzsze niz w NZ, to Ci wyjdzie troche wiekszy ulamek.
(http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_G
DP_(PPP)_per_capita).

Mylisz sie tez zakladajac, ze normalnosc definiuje jako dobrobyt. Nie -
chodzi mi bardziej o mentalnosc i stosunki miedzyludzkie oraz o
organizacje panstwa i gospodarki. Dobrobyt oczywiscie pomaga w byciu
zyczliwym i traktowaniu ludzi z szacunkiem, ale sam z siebie tego nie
powoduje i nie jest niezbednym warunkiem takiej postawy.

> Dla przeciętnego Polaka czy Polki jedyna praktyczna możliwość wyjazdu do
> NZ to... małżeństwo z osobą płci przeciwnej z NZ.

Gwoli scislosci, moze byc tez zwiazek z osoba z tej samej plci, jak i
bycie malzenstwem de facto, ale bez papierka - NZ uznaje te wszystkie
wersje w ramach laczenia rodzin, bo to liberalny kraj.

> I przy okazji - część
> z nas podjęła świadomy wybór pozostania w Polsce,
> by pomóc przekształcić ją w kraj o standardzie podobnym do NZ -
> jakkolwiek utopijnie by to nie brzmiało :)

Chyba mylnie zrozumiales moje wypowiedzi na grupie. Ja nie zachecam
nikogo do wyjazdu do NZ (choc, jesli juz o tym mowimy, zachecam kazdego
do wyjazdu na jakis czas gdziekolwiek, bo to rozwija). Wiem, ze sporo
pisze o NZ, ale to jest po prostu dzielenie sie wrazeniami z przygody
zwiazanej z dziedzina omawiana na grupia (rynek pracy/gospodarka) i
poreczny przyklad dzialania w praktyce rozwiazan, ktore popieram
(latwosc rejestracji firmy, brak ZUSu itp.).

I.

--
http://nz.pasnik.pl
mieszkam w Nowej Zelandii :)