stokrotka napisał(a):

> ... język się zmienia. Nie zatszymasz tego na siłę.
> I notacja języka, musi nadążyć za zmianami w języku.

Zmienia się, wzbogaca słownictwo. Gramatyka i pisownia każdego języka
naturalnego ewoluują coraz wolniej w coraz szybciej rozwijającej się
cywilizacji. I to łatwo wytłumaczyć. Gdy nie było jeszcze pisma, lub gdy
pisać/czytać umieli tylko nieliczni, nadawca i odbiorca informacji
przekazywanej językiem musieli być blisko siebie w czasie i przestrzeni.
I do wzajemnego zrozumienia się wystarczyła zgodność kodu informacji w
zasadzie między nimi dwoma. Pismo umożliwiło oddalenie się podmiotów
komunikacji w czasie i przestrzeni, a współczesne media i środki zapisu
informacji - również w formie dźwiękowej - czynią świat globalną wioską.
Drastycznie rosną wymagania stabilności języków. A jeśli mówimy o
rozwoju języków, to raczej sytuacja wymaga ich konwergencji. I
odpowiednie mechanizmy ("niewidzialna ręka" rozwoju) taką stabilność (i
konwergencję - zwłaszcza w słownictwie) wymuszają.


> ...
> Reformy ortografii istniały i będą istnieć

Ostatnia poważniejsza "zaistniała" w Polsce bodajże w 1939 r. 66 lat
temu. I nie była to istna rewolucja.


> ... twierdzisz, że nie da się języka zapisać,

Nie twierdzę. Przecież to, co czytasz, to język zapisany. Można tekst
polski zapisać tradycyjną pisownią, można fonetycznie - jak to robią dla
swoich naukowych celów językoznawcy i autorzy niektórych słowników - ku
pożytkowi korzystających. Są reguły, według których to co pisane
odpowiada temu co mówione. Chcę Cię tylko przekonać, że reguły te nie są
proste (w znaczeniu jedna litera <---> jeden dźwięk) i że reforma
polegająca na ujednoznacznieniu kilku alternatyw (np. "u" czy "ó") z
listy kilkuset problem tylko nadgryzie a nie rozwiąże, a konsekwentnie i
sensownie kontynuowana musiałaby skończyć się wprowadzeniem do
powszechnego, "laickiego" użytku ortografii równoważnej słownikowym
notacjom fonetycznym (można by co najwyżej wybrać znaki jak najmniej
odbiegające od tradycyjnych, tzn. z obecnego alfabetu polskiego;
potrzebnych znaków jest w nim jednak stanowczo za mało). W innym miejscu
chciałem Cię przekonać, że pisownie/notacje fonetyczne istnieją, ale są
bardzo niewygodne i profesjonaliści ich nie polecają do codziennej
praktyki językowej. Dla eksperymentu zacznij pisać którąś z tych
notacji. Możesz ją na swój użytek zmodyfikować przez _jednoznaczne_
zastąpienie znaków, które Ci się nie podobają, innymi według uznania: to
nie zmieni istoty zagadnienia. Zobaczysz, ku czemu pierwszym krokiem
byłyby Twoje reformy. Zresztą inni uczestnicy tej dyskusji dają Ci tego
liczne próbki (nie w którejś z profesjonalnych notacji fonetycznych, ale
to akurat nie ma większego znaczenia). Ty się bronisz zawężając - na
początek - zakres swojej reformy do "u-ó", "ż-rz", "h-ch" i dodatkowo
bodajże "prz-psz". Ale o co innego idzie. Po co robić pierwszy krok w
kierunku, który prowadzi - jeśli masz być konsekwentna - do sytuacji
gorszej niż obecna.


> ... tej samej liteże wg ciebie odpowiadają nagminnie rużne dźwięki,

Tak, ale według ścisłych reguł, tyle że nie tak prostych, jak sądzisz.
Ewentualne reformy pisowni zastąpią obecne reguły innymi, wcale nie
prostszymi. Dlatego że natura zagadnienia (anatomia, fizjologia,
psychologia) nie jest prosta. Choć rozeznana. Dzięki _postępowi_, na
który się tu i ówdzie powołujesz. I tak np. już w pierwszych godzinach
stosowania przez Ciebie zreformowanej pisowni okazało się, że "rz" nie
można wszędzie zastąpić przez "ż", trzeba je w licznych przypadkach (po
spółgłoskach bezdźwięcznych) zastąpić przez "sz". A ile jeszcze
"wyjątków" okaże się koniecznych, gdy Twoja reforma "ruszy w Polskę"?


> .... jak rozwiążesz problem słuw nowyh?
> Do każdego będziesz dodawał kasetę?
> W jakim formacie?
> Jak nazwiesz jednym nowym słowem:
> "stuł z powyłamywanymi nogami, brązowy, w stylu Ludwika XV"
> jeśli zajdzie potszeba nazwania?

Tyle słów nowych powstaje. Wiele z nich to zapożyczenia z obcych języków
z orygilną pisownią, której nie wydedukujesz słysząc. I co? Potrzebne są
kasety? Prawie jednocześnie nowe słowo pojawia się we wszystkich
mediach: słyszysz je z głośnika, widzisz na ekranie, w gazecie.


> ... pszeciesz według ciebie litery nie odpowiadają dźwiękom?

Odpowiadają, odpowiadają. Tyle że nie na takich prostych zasadach,
jakich istnienie zakładają Twoje reformy.