>
> jednak ja miałem kompleksy, bo zawsze miałem dwie lewe nogi do gry w piłkę.
> Potem, jak pokończyłem inne szkoły, a oni nie, to wyczuwałem, że trochę mi
> zazdroszczą. Natomiast nie miałem nigdy odczucia, że gdzieś za plecami mnie
> krytykują czy unikają.
>
Tak to jest! Ale to nie wynika tylko z ich zazdrości. Często z naszego
zachowania.
Mnie tam od 40-tu lat mówili w firmie panie Wieśku. Sporadycznie !!! paie
inzyniaże, ale tylko wyraźnie młodsi.
Łatwiej było zidentyfikować pana Wieśka, niż pana inżyniera K.
Ale ja moich kolegów szanowałem, za ich praktyczną wiedzę, bywało radziłem się
ich co do praktyczności wykonania. I do dziś tak jest, mimo żem emeryt.
Oni wiedzieli, że ja wiem to, co powinienem wiedzieć jako inżynier. A ja
wiedziałem, że oni mają dostateczną wiedzę w swoich fachach.Nie było miedzy
nami "rywalizacji". Ot, poprostu koleżeństwo. A na podwórku? kumplowanie.
Nie zadzierajcie nosa, nawet nie wiecie jak to widać stojąc z boku.
A jeszcze jak rodzinka chwali się 'że mój syn _"zrobił magistra"_ ' !!! To już
macie przechlapane.
Optymizmu i koleżeństwa Wam zyczę!
Wiesiek.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl