motto wrote:
>
> Większość z nas zaczynała programować w wieku 12-16 lat, kiedy reszta
> rżnęła w gierki. Potem lata ślęczenia w kodzie tylko i wyłacznie dla
> własnej przyjemności. Zrozum to, że programista to maniak ślęczący całymi
> dniami w kodzie, a nie gość piszący od 8 do 16.

nie przesadzaj, rownie dobrze mozna to powiedziec o kazdym maniaku w
innej dziedzinie.
poza tym nie trzeba sie z czyms urodzic, zeby to lubic. sa osoby, ktore
sie z tym rodza(tak jak rodza sie z uzdolnieniami jezykowymi,
matematycznymi, humanistycznymi), a sa ludzie, ktorzy osiagaja calkiem
duzo tylko i wylacznie dzieki ciezkiej pracy. sa dziedziny, w ktorych
prawie wszystko zalezy od naturalnych predyspozycji(np. sluchu
muzycznego), ale informatyka moim zdaniem do tych dziedzin nie nalezy.
podsumowujac: nie trzeba byc Leonardo da Vinci zeby zostac architektem.

> To elita, do której wielu

kilka procent wsrod programistow to na pewno elita. tak samo jak kilka
procent wsrod prawnikow/nauczycieli/psychologow itd.

>Jeśli chcesz być programistą z pobudek
> finansowych to odpuść sobie, bo nigdy nie wskoczysz ponad pierwsze piętro.

s/z pobudek/tylko z pobudek/

i znowu odnosi sie to do wiekszosci profesji, ktore wymagaja podejscia
tworczego.


a tak w ogole sleczenie calymi dniami w kodzie(w aktach
prawnych/wskaznikach makroekonomcznych) jest imho lekko nienormalne.
wole nawet nie pytac o zycie towarzyskie takiego delikwenta. oczywiscie
sa ekstremalne jednostki, ktore takiego zycia nie potrzebuja :)

pozdr
miras