Kaizen napisał(a):
> Pięknego dnia Thu, 23 Nov 2006 09:27:53 +0100, Maciek Sobczyk - bidny
> bezrobotny <m...@d...doPLer> zakodował:
>
>> By założyć działałność, czekam do kwietnia 2007, bo do tego czasu bloują
>> mnie umowy (o dzieło, nie o pracę).
>
> Możesz to rozwinąć? Bo nie rozumiem w jaki sposób blokuje.
Mam po prostu kilka dlugoterminowych kontraktów, często aneksowanych,
zaklepanych od miesięcy i nie mogę równocześnie wykonywać pracy
szkoleniowca na umowę o dzieło i jako osoba prowadząca działalność.

>> By móc pójść do lekarza, muszę być ubezpieczony.
> Nie musisz. Możesz zapłacić za wizytę. Możesz też wykupić kartę w
> komercyjnej przychodni.
Rozważalem tą opcję, jednak mój lekarz (mój - w sensie mój wybrany,
szanowany, znający mnie itp.) nie mógłby mnie wówczas obslugiwać.

>> Więc... jadę do PUP. Jeden formularz, jedno miejsce, w którym wszystko
>> załatwię, zero opłat. O resztę zatroszczy się bidne państwo.
> Jak masz dochody z umowy o dzieło to i tak Cię skreślą z listy i nie
> będziesz miał ubezpieczenia.
No właśnie zaczynam się zastanawiać, jak to jest. Dziś w PUP rzetelnie
poinformowałem, że mam umowy. Dla pani z okienka nie było to kłopotem.
Zastanawia mnie też, co w sytuacji, jesli np. podpisałem umowę dziś a
zapłatę, zgodnie z umową mam otrzymać w styczniu?

Nie ukrywam, że jestem laikiem w kwestii KP i urzędowych kwestii
bezrobocia. Do pracy (tej etatowej) podchodziłem zadaniowo, nie
zastanawiając się nigdy, czy jeśli spotykam się z klientem o 23 poza
miejscem pracy, to czy mam się domagać czegoś od pracodawcy. I w drugą
stronę też - jeśli mój pracodawca dawał mi coś ekstra, cokolwiek, choćby
7 dni urlopu, nie odnotowując tego w papierach, czy z kolei jemu coś się
należy. Pracę zawsze traktowałem jako wzajemny interes dwóch stron -
zarabiając dla firmy, rozwijając ją etc. rozwijam też siebie i zarabiam,
jednocześnie dbając o pewne granice aby pracodawca czy kolega z pracy
ich nie przekroczył. Ostatnio na szkoleniu grupa zrobiła wielkie oczy,
gdy zaproponowałem, by w odpowiedni sposób i w określonych sytuacjach
nie wahali się powiedzieć szefowi "nie życzę sobie tego". Odpowiedzią
były wielkie oczy wielu uczestników. Nie raz mówiłem przełożonym - "tego
sobie nie życzę" lub "tego nie zrobię" i nigdy nie zastanawiałem się,
czy to odmowa wykonania obowiązku czy insza inszość. Stąd KP to dla mnie
spora nowość.

pozdrawiam
Maciek