Wwieslaw wrote:

> Mam dokladnie to samo wrazenie. Jak rozmawiam z Polakami to padaja
> pytanie do bolu idiotyczne: najwiekszy sukces/porazka, najwieksza wada,
> dlaczego chce Pan u nas pracowac, co Pan wniesie do naszej firmy itepe
> itede. Bezedura.
>
> Jak rozmawiam z tech mgr z USA, UK czy ostatnio Szwajcarii -
> pytania sa konkretne. Napisal Pan w CV ze zna to to i to - prosze
> uszczegolowic, jakie zadania potrafi Pan wykonac jakich nie. Czy

[...]
>
> Czy polscy rekruterzy przeczytali cos w stylu "Rekrutacja dla opornych"
> i na tym bazuja???
>
> Wwieslaw
>

To bylo mniej wiecej tak: w Polsce nikt nie wiedzial jak to sie robi,
wiec zaczeto czytac ksiazki z tzw. Zachodu. Tyle, ze na owym Zachodzie
ksiazki byly na temat rekrutacji kadry kierowniczej i menedzerskiej lub
do duzych koncernow z otwarta sciezka kariery prowadzaca na najwyzsze
stanowiska, bo to ten rodzaj pracy jest tym, w ktorym bardzo licza sie
cechy osobowosciowe, postawa, w ktorym trzeba poznac szczegolowo cala
osobe i cala jej przeszla kariere, zanim sie jej powierzy kierowanie
dzialem o wielomilionowych obrotach miesiecznie, tygodniowo czy dziennie
i bledy rekrutacyjne moga byc bardzo kosztowne.

Na temat rekrutacji sekretarek, programistow, mechanikow samochodowych,
ksiegowych i calej masy "ograniczonych" zawodow (ograniczonych do
wykonywania zakresu czynnosci z jednej dzialki bez koniecznosci
wglebiania sie w szerszy obraz) raczej nikt nie pisal ksiazek, bo sprawa
byla prosta: stwierdzic na podstawie CV / testu praktycznego / pytan
merytorycznych, czy umie wykonywac czynnosci wykonywane na danym
stanowisku i jesli nie ma powaznych oznak wskazujacych na problemy ze
wspolzyciem spolecznym czy zdyscyplinowaniem (spoznienie, nieodpowiedni
stroj, niewyjasnione dziury w CV itp.), zatrudnic i cieszyc sie, ze
mozna sie juz nie zajmowac rekrutacja i wrocic do wlasciwej pracy. Nikt
o tym ksiazek nie pisal, bo rownie dobrze mozna by pisac ksiazki o
sztuce kupowania pietruszki. Polacy, po nadejsciu kapitalizmu
zafascynowani Zachodem i jego procedurami biznesowymi zaczeli stosowac
material z tych ksiazek do przyjmowania sprzataczek i ochroniarzy. Bylo
w tym cos z nadgorliwosci neofity, ktory chce byc niezwykle
"profesjonalny", czci i usiluje uprawiac wizje profesjonalizmu z
miedzynarodowych koncernow nawet, gdy sam ma tylko budke na targu lub
jakies male biuro handlowe i nie zauwaza, ze wychodzi to smiesznie.

Jest to tez czasami, mam wrazenie, rytual towarzyski uprawiany dlatego,
ze w polskich firmach czesto nie ma dobrej organizacji pracy, czytaj:
niektorzy maja nadmiar czasu i sie nudza. "Jaka jest twoja najwieksza
wada" to ciekawe pytanie, bo interesujemy sie wadami naszych bliznich i
ja moglabym ze szczerym zainteresowaniem wysluchac sporej ilosci osob
opowiadajacych mi, jaka jest ich najwieksza wada. Bylabym po prostu
ciekawa, co powiedza. Podobnie jest z niektorymi innymi "kanonicznymi"
pytaniami. Jest taki profesor z wroclawskiego uniwerku, ktory lubi
zartobliwie, wymagajaco powiedziec do zebranego w sytuacji towarzyskiej
grona "Zabawcie mnie inteligentna rozmowa". Zawsze mi sie to
przypominalo, gdy trafialam na rekrutera typu "no powiedz cos ciekawego,
bo mam strasznie nudny dzien".

I.
--
http://nz.pasnik.pl - Nowa Zelandia
http://blog.pasnik.pl