Użytkownik "Shady" <s...@p...nospam.fm> napisał w wiadomości
news:84bc6$428b3aac$539058d3$25093@news.chello.pl...
> >
> > Przypomnij, czy masz juz doswiadczenie zawodowe, czy jestes swiezo po
> > studiach i nie pracowalas.
> Studia skonczylam 3 lata temu. Pracuje od 6 lat (teraz to dopiero moja
> pierwsza przerwa w pracy).
> Nigdy nie zarabiałam 860 zl (ze tak powiem "od zawsze" miałam powyzej 1
000
> zl), wiec nie jest dziwne ze nie chce nagle schodzić z pensja w dół.

Fakt. Absolwent jest w sytuacji specyficznej, ale do osob z kilkuletnim
doswiadczeniem stosuja sie inne reguly.

> Człowiek przecież stara się piąć w góre, a nie spadać w dół.
> Mysle ze moim problemem jest też to, że nie szukam pracy w jakiejś super
> specjalistycznej branży, (bo i studiów nie mam jakos specjalnie
> specjalistycznych ;) ), wiec i kandydatów w niej jest o wiele więcej niż
> gdzie indziej. Najgorsze jest to, ze jak ide teraz na jakas rozmowe to juz
> potencjalni pracodawcy zaczynaja sie dopytywać co jest nie tak, skoro
przez
> tyle miesiecy nie pracuje??

Bylas wypalona z powodu swojego pracoholizmu. Zdecydowalas sie na wakacje z
wyboru na zaspokojenie swoich zaniedbanych zainteresowan i oddanie sie
sportom ekstremalnym oraz medytacjom w Tybecie. Odzyskalas rownowage
psychiczna i sily zyciowe i teraz jestes gotowa z nowa energia przystapic do
rownie intensywnego dzialania jak wtedy. :D

Zartuje troche, ale odpowiedzi w tym klimacie, oczywiscie bez tej przesady,
moga byc wyjsciem z sytuacji. Nikt nie lubi zdesperowanych "luserow", osob z
poczuciem kleski. O miesiacach, w czasie ktorych nie bylo stalego
zatrudnienia, trzeba miec do opowiedzenia ciekawa historie - najlepiej o
tym, co robilas, jak sie realizowalas w tym czasie. Utrata pewnosci siebie
przy takim pytaniu to bardzo duza strata punktow, podobnie jak zwalanie
odpowiedzialnosci na rynek.

> Ale tak to jest, gdy prezes siedzący po drugiej
> stronie biurka nie ma pojecia czym jest takie realne bezrobocie i jak
bardzo
> trudno znaleźć prace mimo studiów, umiejetnosci i doswiadczenia. Wiec nie

Moze wie. Tylko ze on nie moze sie kierowac wspolczuciem. Jak sa ci, ktorzy
szukali pracy krocej, to ich uznaje za lepszych.

Osobiscie sie ciesze, ze nie jestem HRem i wiem, ze nie nadawalabym sie do
tej pracy. Zapewne bylabym w stanie sie zdyscyplinowac i wylaczyc swoje
emocje podczas samej selekcji i wyboru i stosowac kryteria poprawnie, ale
swiadomosc tego, czym jest moja decyzja na nie dla tak wielu osob i z jakimi
emocjami sie dla nich wiaze bylaby dla mnie za duzym obciazeniem
psychicznym, bo lubie, jak moja praca czyni sumarycznie wiecej ludzi
szczesliwymi niz nieszczesliwymi.

Mam tez dziwne odczucia, jak HRami, tymi zawodowymi, sa ludzie mlodzi. Ocena
czlowieka na podstawie tak wyrywkowych danych jak jego wystapienie podczas
godzinnej rozmowy i aplikacja to rzecz wymagajaca wielkiego zyciowego
doswiadczenia, widzenia wielu ludzi "podczas samoprezentacji" i w akcji,
wyrobienia spostrzegawczosci. Mlody czlowiek, chocby byl genialny i zyl
intensywnie, nie ma wielkiego doswiadczenia zyciowego i to jest nie do
przeskoczenia - chyba, ze sie wspomaga instrumentami mierniczymi typu testy
itd., a caly proces selekcji jest mocno zautomatyzowany.

I.