> Zatem wycofuję się z wcześniejszego twierdzenia.
>          ^^^^^^^^^^


No to coby zamknąć sprawę pzeczytaj cały takst uzasadnienia, trochę długie ale
trudno zamieszczę:

Przewodniczący SSN Józef Iwulski (sprawozdawca).
Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Walerian Sanetra.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2000 r. sprawy z powództwa
Michała Ś. przeciwko Spółdzielni Inwalidów "N.Ż." w C. o przywrócenie do pracy,
na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i
Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie z dnia 16 lutego 1999 r. [...]
oddalił kasację.

Wyrokiem z dnia 1 czerwca 1998 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Częstochowie
zasądził od pozwanej Spółdzielni Inwalidów "N.Ż." w Częstochowie na rzecz
powoda Michała Ś. kwotę 8.994 zł. Sąd ustalił, że powód był pracownikiem
pozwanej Spółdzielni od 11 czerwca 1990 r. do 20 marca 1998 r. Od września 1997
r. w Spółdzielni zaczęły się kłopoty z terminowym wypłacaniem wynagrodzeń
pracownikom. Pozwana wypłacała tylko zaliczki na poczet wynagrodzenia,
tłumacząc to nieterminowością kontrahentów oraz uprzedzając pracowników, że
jest zagrożona upadłością. Powód w dniu 19 marca 1998 r. złożył oświadczenie o
rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z uwagi na ciężkie naruszenie
obowiązków przez pracodawcę. Sąd Rejonowy uznał roszczenie o odszkodowanie za
uzasadnione na podstawie art. 55 § 11 KP. Strona pozwana nie wypłacając w
terminie wynagrodzeń za pracę naruszyła bowiem w sposób ciężki swoje podstawowe
obowiązki. Od obowiązku terminowego wypłacania wynagrodzeń za pracę nie
zwalniają bowiem pracodawcy trudności w pozyskaniu odpowiednich środków
finansowych.
Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Częstochowie wyrokiem z dnia
16 lutego 1999 r. [...] oddalił apelację strony pozwanej. Sąd drugiej instancji
podzielił ocenę, że strona pozwana przez nieterminową wypłatę wynagrodzeń za
pracę w sposób ciężki naruszyła obowiązki pracodawcy. Wypłata wynagrodzenia
jest podstawowym obowiązkiem (art. 22 § 1 w związku z art. 29 § 1 oraz art. 94
pkt 5 KP).
Kasację od tego wyroku wniosła strona pozwana. Zarzuciła naruszenie art. 55 §
11 KP przez błędną jego wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wskutek przyjęcia,
że naruszenie obowiązku terminowego wypłacania wynagrodzenia, jako czyn objęty
katalogiem wykroczeń przewidzianych w art. 282 KP, jest ciężkim naruszeniem
obowiązków pracodawcy. Zdaniem strony pozwanej w art. 55 § 11 KP ustawodawca
posłużył się analogiczną formułą do występującej w art. 52 § 1 pkt 1 KP.
Pozwala to zasadnie przyjąć, że ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków
jednej ze stron stosunku pracy zachodzi wówczas, gdy jej działanie lub
zaniedbanie cechuje wina umyślna lub rażące niedbalstwo. Pozwana wykazała, że
nieterminowe wypłacanie wynagrodzeń za pracę nie nastąpiło z jej winy umyślnej
czy rażącego niedbalstwa. Stwierdził to Sąd drugiej instancji, przyjmując,
że "problemy finansowe przedsiębiorstw powstają także bez ich winy".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Strona pozwana słusznie podnosi w kasacji, że możliwość rozwiązania umowy o
pracę w trybie art. 55 § 11 KP i uzyskania przez pracownika odszkodowania
uzależniona jest od spełnienia przesłanki w postaci ciężkiego naruszenia przez
pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika. Słuszny jest więc pogląd,
że musi to być naruszenie obowiązków podstawowych, zawinione w sposób umyślny
lub wynikający z rażącego niedbalstwa. Znamię winy zawarte jest bowiem w
sformułowaniu o "ciężkim" naruszeniu obowiązków pracodawcy. Nie można więc
mówić o ciężkim naruszeniu przez pracodawcę jego obowiązków, jeżeli jest ono
niezawinione lub zawinione w niewielkim stopniu. W sprawie nie ma kontrowersji
co do uznania terminowego wypłacania pracownikom wynagrodzenia w całości za
podstawowy obowiązek pracodawcy. Strona pozwana uważa jednak, że było ono przez
nią niezawinione ze względu na trudności finansowe. Brak winy pracodawcy w
uzyskaniu środków na wynagrodzenia (trudności finansowe) nie był kwestionowany.
Strona pozwana popełnia jednak błąd, odnosząc zawinienie pracodawcy do
uzyskania środków finansowych na wynagrodzenia pracowników. Obowiązkiem
pracodawcy jest bowiem terminowe wypłacanie wynagrodzeń, a nie uzyskiwanie na
nie środków finansowych. Z punktu widzenia treści stosunku pracy (w tym
zwłaszcza praw pracowniczych) jest całkowicie obojętne z jakiego źródła
pracodawca uzyskuje środki na wynagrodzenia. Jest to efekt podstawowej cechy
tego stosunku prawnego, w którym pracodawca ponosi ryzyko prowadzonej
działalności, które tym samym nie obciąża pracowników. Obowiązek pracodawcy
polega więc na terminowym wypłacaniu wynagrodzeń za pracę i w stosunku do
takiego obowiązku należy odnosić jego winę. Nie budzi wątpliwości, że strona
pozwana ograniczała wypłatę wynagrodzeń, a więc nie spełniała swojego obowiązku
z winy umyślnej. Całkowicie świadomie nie wypłacała bowiem w terminie
wynagrodzeń w pełnej wysokości, a tym samym w sposób umyślny naruszała swój
podstawowy obowiązek. Kwestia czy pracodawcy można przypisać winę w
nieuzyskaniu środków na wynagrodzenia pracowników jest obojętna z punktu
widzenia treści stosunków pracy i realizacji podstawowego obowiązku pracodawcy
względem pracowników.
Z tych względów kasacja strony pozwanej nie zawierała usprawiedliwionej
podstawy i podlegała oddaleniu na podstawie art. 393(12) KPC.

Paweł

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl