W wiadomości news:eo6hvq$gv5$1@inews.gazeta.pl Maciek Sobczyk
<m...@d...doPLer> pisze:

>> Zresztą
>> jest to, jak sam piszesz, a i artykulik podaje, tylko teoria czyli bez
>> gwarancji, że zadziała. Ludzie są różni.
> Stosuje się i działa.
Nie twierdziłem, że się nie stosuje, ani że nie działa, tylko że nie daje
gwarancji zadziałania bo ludzie są różni. A i sytuacje też.
Z drugiej strony nie zdziwyłbym się, że grożąc komuś bojącemu się szefa czy
nawet utraty pracy naskarżeniem na niego to tegoż szefa można oczekiwany
efekt osiągnąć.
Albo narobić sobie kłopotów.

> Mam wrażenie, że bardziej postrzegasz to jako niehonorowe, w sensie:
> potrafiłbyś i wolał załatwić sprawę samemu a zwrócenie się do kogoś innego
> byłoby dla Ciebie dyshonorem. Ale to tylko moja spekulacja
W pewnym stopniu słuszna. Chociaż sam fakt, iż ktoś sobie nie radzi z
napotkanym problemem jeszcze "skarżypyctwa" nie musi powodować. Do tego
potrzeba jeszcze innych cech.

>>> Zresztą, zapleczem niekoniecznie musi być pójście do szefa.
>> Ale takie podałeś i do tego się odniosłem.
> Pociągnę wątek. W relacjach zawodowych, gdy coś mi się u kogoś nie podoba,
> zwłaszcza u osoby, od której jestem zależny (nie w sensie hierarchii tylko
> organizacyjnie - np. obsługa hotelu, w którym prowadzę szkolenie)
> najczęściej mówię mu o tym wprost. Spokojnie i w celu znalezienia wyjścia
> z sytuacji. Robię to raz. I zwykle raz starcza.
No proszę! Postępuję tak samo i to bez żadnej teoretycznej podbudowy! To
musi o czymś świadczyć.;)

> Za drugim razem wyciągam konsekwencje. Cenię sobie komfort mojej pracy,
> zwłaszcza, że jestem za nią codziennie oceniany. Każdy dzień szkolenia
> kończy się ewaluacją moich poczynań. Dostaję ocenę od uczestników. Każde
> szkolenie kończy się sprawdzeniem, czy uczestnicy nabyli nową wiedzę.
Też tak miałem, nic nadzwyczajnego.

> Czyli, na ile byłem skuteczny.
Tylko trzeba brać poprawkę na to, że bicza z piasku nie ukręcisz, a gdzie
drwa rąbią tam wióry lecą.

> Nie widzę powodu, by przez cudze niedociągnięcia dostawać oceny gorsze.
Ja także nie.

> Praca szkoleniowca cholernie psychicznie i emocjonalnie drenuje.
Nie odczuwałem tego tak bardzo w ciągu lat przepracowanych jako wykładowca.
Uważam, że to niezły zawód jeśli ktoś lubi.

> Nie widzę powodu, by starając się swoją pracę wykonać dobrze (zadbać o
> uczestników i zrobić dobrą opinię organizatorowi) nie egzekwować wszelkimi
> możliwymi sposobami tego samego od innych.
No i tu się właśnie różnimy i - jak sądzę - różnić będziemy. Bo ja jednak
pewnych "sposobów" bym nie zastosował.

>>> To mało dojrzały sposób komunikowania się z ludźmi.
>> To tylko jedna z możliwych opinii. Mam inną. Zresztą takie działanie
> nie ma
>> na celu komunikowania SIĘ Z człowiekiem, tylko komunikowanie JEMU.
> Nie wprost i w sposób sprowadzający komunikację do podziemia. Grupa
> komentujących porozumiewająca się poza denerwującym osobnikiem.
I bardzo dobrze. Poczucie izolacji to dodatkowy bodziec skłaniający do
zastanowienia się - co jest nie tak. Teraz ja Cię zapewniam, że to działa.

>> Jednak lepsza jawna, otwarta agresja, niż rycie za plecami niczym
> kanalia.
> Nie wiem, jak to rozumieć. Czy "rycie za plecami niczym kanalia" to
> nawiązanie do poinformowania szefa, że ktoś utrudnia pracę?
Po prostu Ty przegiąłeś w jedna stronę, to ja dla równowagi w drugą.
A wszystko można różnie nazwać: jeden powie "poinformowanie szefa, że ktoś
utrudnia pracę", a drugi "doniesienie do szefa na kolegę jak nadarzyła się
okazja".
Poza tym trzeba pamiętać co jest przedmiotem sprawy. Po cóż strzelać z
armaty do wróbla?
Przy okazji - z postu autora wynika, że w pokoju siedzi kilka osób, nie
wynika natomiast czy zachowanie "głośnego" przeszkadza wszystkim, czy tylko
autorowi. Przyjęliśmy tylko takie założenie.

>>> To dobry sposób, by zepsuć atmosferę w pracy.
>> Zepsutą atmosferę nie zawsze widać na pierwszy rzut oka.
>> Czasem ktoś uważa aby jej nie zepsuć, a tam już psuć nie bardzo jest co.
> I zwykle od tego zaczyna się ona psuć. Od polaryzowania się grupy.
Chyba każda grupa prędzej czy później się spolaryzuje. A już szczególnie w
pracy, gdzie o okazję łatwo.

--
Jotte