W wiadomości news:ft860q$1s5c$1@opal.icpnet.pl Any User <u...@a...pl>
pisze:

>>> W zupełności wystarczy 14h, a najczęściej i 11-12h (pomijając jakieś
>>> sytuacje ekstremalne, typu awarie, targi, czy przy czym tam kto
>>> pracuje).
>> To jasne.
>> Może jestem naiwny ale spytam - jakiekolwiek napomknienie o zapłacie za
>> nadgodziny uznać należy za wyjątkowe chamstwo?
> Chamstwo, to może i nie, ale jeśli pracownik jest już poinformowany o
> sposobie rozliczania nadgodzin (oraz w jakich przypadkach są płatne), to
> upominanie się o specjalne traktowanie swoich akurat nadgodzin byłoby
> pewnym nietaktem. Natomiast jeśli pracownik jeszcze nie wie, co i jak, i
> pyta po raz pierwszy, to w ogóle nie może być mowy o żadnym chamstwie.
No tak, ale reguły rozliczania i płatności za nadgodziny są określone w
prawie pracy. Jest ono jawne, więc pracownik może je znać. Czy w takim razie
próba egzekwowania przez pracownika tych zasad będzie uznana za brak
gotowości do poświęcenia dla pracodawcy albo wręcz działaniem na jego
szkodę?

>>> Nie nie. Jeśli pracownik szkoli się w godzinach pracy za wiedzą i zgodą
>>> pracodawcy, to jak tu można mówić o kradzieży czasu?
>> Chodziło mi o zdobywanie umiejętności _niepotrzebnych_ pracodawcy, więc
>> nie przez niego zleconych i nie w godzinach pracy. Chodziło mi o
>> zdobywanie kwalifikacji w czasie wolnym od pracy, a zatem przeznaczonym
>> na odpoczynek i regenerację sił niezbędnych do poświęcania się dla
>> pracodawcy. W tym ujęciu wykorzystywanie czasu na niepotrzebne rzeczy
>> zamiast na odpoczynek jest w pewnym sensie okradaniem pracodawcy, bo
>> pracownik powinien należycie wypocząć aby móc maksymalnie poświęcić się
>> pracy.
> W sumie masz rację, ale niestety pracowników się dzisiaj jeszcze
> skutecznie nie upilnuje.
Ale z tym można walczyć. Nikt nie żyje w próżni, ma przyjaciół, znajomych,
i - przede wszystkim - kolegów z pracy.

> Z jednej strony jest więc tu zdobywanie niepotrzebnych umiejętności, ale z
> drugiej jest to jednak szkolenie,
No tak, ale szkolenie pracodawcy zbędne. A takich szkoleń może być wiele.

> a nie np. uprawianie sportów wyczynowych, które jest np. u mnie w firmie
> na czele niemile widzianych aktywności (z uwagi zarówno na możliwość
> wypadku i niedyspozycji pracownika, jak i generowane duże zmęczenie
> organizmu, a co za tym idzie, mniejszą wydajność w pracy).
Z tego wniosek, że skandaliczne jest uprawianie w czasie wolnym od pracy
jazdy konnej, narciarstwa, spadochroniarstwa itp. gdyż jest to narażanie
pracodawcy na potencjalne straty (są to przecież sporty o wysokim ryzyku
poważnych urazów). Ukrywanie takich zainteresowań przez pracownika stanowi
zatem w zasadzie próbę oszustwa.

>>> Nie musi wiedzieć. Wystarczy, że wie, co ma przyswoić.
>> No a gdyby ośmielił się mieć jakieś osobiste ambicje?
>> Co wtedy?
> Wtedy powinien swoje ambicje i plany skonsultować z przełożonym.
A po konsultacji?
Przecież przełożony może nie zaakceptować nadambitnych planów podwładnego.
Co wtedy?

>>>> Czy jednak uważasz, że jest to naprawdę realne?
>>> Realne, istniejące i dobrze przetestowane w praktyce.
>> Jesteś pewien?
> Tak.
Skoro tak, to tak...

--
Jotte