>
> Totez przyczepie sie, jak przyczepilem sie wypowiedzi gonta - wyjasnij
> szerzej pojecie: "znajomosc elektroniki". Wystarczy "czytanie" schematow
> i wiedza jak wyglada kondensator, czy dodatkowo trzeba umiec wladac
> lutownica, czy tez wymagana jest specyficzna wiedza akademicka o
> gestosci krzemu itd.
>>

Spróbuję więc może wyjaśnić: Jestem fizykiem, ale ze względu na
specyfikę tego, co robimy zatrudniamy wielu elektroników (aktualnie
ośmiu inżynierów lub doktorów). Sam "co nieco" rozumiem z elektroniki,
ale mam też z tą tematyką od bardzo wielu lat kontakt. A ludzie, których
potrzebujemy to muszą być dobrzy konstruktorzy, ale bardzo wszechstronni
i oczywiście muszą też "umieć lutować". Doświadczenie z wieloma ludźmi
pokazuje, że tylko ten okazuje się naprawdę dobry, który naprawdę
potrafi perfekcyjnie samodzielnie zmontować swój układ i to raczej taki
"z wyższej półki". Ci, którzy tego nie potrafili z reguły okazywali się
kiepskimi twórcami.

A moja opinia o absolwentach elektroniki jest niestety niezbyt
pochlebna. Dominują najwyraźniej tacy, którzy trafili na ten kierunek
chyba jednak przez pomyłkę.

Jeśli natomiast chodzi o człowieka, o którym mówiłem, to można go śmiało
zaliczyć do konstruktorów elektroników najwyższej klasy. I wygląda na
to, że był też niezłym fizykiem. Konstrukcje, które poznałem to były
przyrządy pomiarowe o wyżyłowanych parametrach. Z tego, co wiem, to w
końcu wylądował na kierowniczym stanowisku w SAP, ale nie wiem dlaczego.
Może uznał, że robienie programów to jednak jego powołanie?! Był w tym w
końcu niezły.

Wbrew pozorom można znaleźć trochę wszechstronnych ludzi z pasją (choć w
Polsce to nie takie proste - ten, o którym mówiłem to Niemiec). I dla
tych, którzy taką pasję mają to nie wynagrodzenie jest najważniejsze,
jak dla wielu "młodych ambitnych", lecz charakter pracy. Z reguły
szukają zajęć twórczych i niepospolitych wyzwań i odpowiedniej atmosfery.

W. Bicz