> > "Forma prawna zatrudnienia: możliwe są różne formy, gdzie pracujesz w
> > pełnym wymiarze godzin z wyjątkiem jednej formy zatrudnienia: umowy o pracę
> > ( zatem możemy Cię zatrudnić na umowę zlecenie, o dzieło lub jeszcze
> > inaczej). Będziesz musiał się zgodzić na 3 miesięczny okres próbny"

Najzabawniejsze jest nazywanie tego formą _prawną_, podczas gdy przy podanych
wymaganiach (nie tych dotyczących umiejętności, tylko zakresu obowiązków
podporządkowania, wymiaru i rozkładu czasu pracy), umowę zlecenia, a już
zwłaszcza o dzieło należy od razu nazwać _bezprawną_. Pracownik, jeżeli tylko
zadba o udokumentowanie czasu pracy, spokojnie wygra proces o ustalenie
istnienia stosunku pracy.

> z reguly robota jest ale czasami jej nie ma, trzymanie w takiej sytuacji
> pracownika jest kosztowne. Na malych zleceniach nie masz wystarczajacych
> marginesow zeby trzymac ludzi na przyszlosc.

No i OK! Jezeli mam malutką firmę, mało zleceń, skromne dochody, to kalkuluję,
czy w ogóle stać mnie na pracownika, a jeśli tak - to jakiego. Nie mogę nikogo
zatrudnić na etat, bo mnie na to nie stać - trudno, jestem uczciwy i biorąc
kogoś na zlecenie, nie oczekuję, że na podstawie tego zlecenia będzie pracował
jak na trzech etatach, bo ja muszę oszczędzać. To prosta i uniwersalna zasada:
jeśli mnie na coś nie stać (na auto, perfumy, wyjazd, nowe kafelki w łazience,
wyposażenie biura....), to albo z tego rezygnuję, albo szukam tańszego, lecz
_uczciwego_ rozwiązania. To, że koszty pracy są wysokie, a różne przepisy
głupie, nie oznacza, że mam omijać prawo, i to kosztem konkretnej osoby. Moja
matka też ma małą 1-os. firmę i często powtarza: zatrudniłabym pracownika,
przydałby się bardzo, no ale cóż, nie mogę sobie na to pozwolić.
Nie bądźmy adwokatami diabła;-)
Ste



--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl