Re to: Moemi [Sun, 4 Sep 2005 13:04:56 +0200]:


> Imo to nic nie da. Dopóki nie zmieni się mentalność tej grupy
> (a grupa autentycznie bezrobotnych jest zdaje się niewielka),
> to żadne zmiany w systemie nic nie dadzą.

To jest inna broszka juz. Sam system dziala jednak idiotycznie,
i z nim tez kategorycznie nalezaloby juz cos zrobic. Zmienily sie
warunki, przestaly do niego przystawac i tyle. To co mamy w tej
chwili samo podsuwa pomysly jak kombinowac, bo dzialanie dokladnie
zgodne z zalozeniami ustawodawcow zwyczajnie sie nie oplaca i juz.
I to trzeba w pierwszej kolejnosci zmienic.

> Jeśli już coś można dla nich zrobić to jakieś warsztaty
> na których podniosą swoją samoocenę, uwierzą w siebie,
> pozbędą się wyuczonej bezradności, dadzą się przekonać,
> że mogą osiągnąć, wszystko czego zapragną itp.itd.

Problem polega na tym, ze to juz raczej podpadaloby pod
solidna psychoterapie, a nie parudniowe zajecia grupowe.
Watpie wiec, czy jest mozliwe do wykonania. W jakims tam
zakresie napewno, ale dopiero w praktyce wyszloby w jakim
dokladnie i jak mozna popoprawiac...

Aczkolwiek jest to pierwszy faktycznie sensowny pomysl,
na jaki natknelam sie w tym watku.

> Jeśli nie wiesz, o czym mówię, to wyobraź sobie, że nagle
> z dnai na dzień lądujesz na bruku, zawartość konta lub skarpety
> też jakimś dziwnym trafem się ulotniła.

Ok, wyobrazam sobie :)

> I co robisz?

Wkurzam sie :>

> Jaka jest Twoja pierwsza myśl?

"O kurrr.... mac".

> A druga?

"Piernicze to, ide na piwo".

> Trzecia?

Nom, i tu dopiero zaczynam myslec co dalej :) I ja to calkiem
powaznie, z tym piwem tez -- za 5zl i tak niczego konkretnego
nie zrobie, a przy piwie sie na chwile odpreze, przestane sie
denerwowac i bede mogla na spokojnie zastanowic sie, co dalej
z tym bajzlem zrobic. W nerwach nie ma sensu, bo czlowiek nie
mysli logicznie i popelnia glupie bledy na samym starcie.

Przy zalozeniu, ze dom tez mi szlag trafia, pierwsze co robie
to szukam jakiegos lokum na 2-3 miesiace. Znajomi, rodzina, w
ostatecznosci dogaduje sie z ktoryms znajomym zeby dal mi na
troche klucze od firmy to sie przekimam na sluzbowej kanapie.
W ostatecznej ostatecznosci jakas noclegownia nawet, pal licho
bo dlugo tam siedziec nie zamierzam a przespac sie trzeba.

Przy zalozeniu, ze dom mi jednak zostal, wynosze sie z jego
czesci a pozostala wynajmuje. W obecnej sytuacji daje mi to
pare stow miesiecznie, za ktore moge oplacic rachunki i cos
na ruszt wrzucic byle zoladek zapchac.

Kolejnym krokiem byloby przejscie sie do UP i pogadanie dosc
wyrywkowo z ludzmi, ktorzy widze ze studiuja ogloszenia branz
mi osobiscie potrzebnych. Znajduje minimum 4 osoby z ktorymi
siadam na tylku i ustalam, co mozna sensownego zrobic. Jak juz
ustalimy, wracam do UP i biore komplet papierow potrzebnych do
zalozenia spoldzielni socjalnej, dosc solidnie dotowanej przez
panstwo. Na tej bazie, poniewaz jestesmy zwolnieni ze wstepnych
oplat (organizacja non-profit), mozemy zaczac realizowac ta
dzialalnosc, ktora sobie wczesniej wymyslilismy.

A ciag dalszy, to juz czysta bieganina ktora wiele razy juz
przerobilam, wiec moge przerobic jeszcze raz, co mi szkodzi.

Przy pewnej dozie szczescia, w ciagu roku mozemy spokojnie
wyjsc na prosta, tyle ze mamy potem co dzieciom opowiadac ;)

Krotko mowiac, najpierw redukcja wydatkow do niezbednego do
dzialania minimum -- czyli musze miec telefon, ciuchy plus
miejsce do posiedzenia i pogadania, jesc moge za to malo i
niesmacznie nawet, spac tez wygodnie nie musze, czniac to.
Po zredukowaniu kosztow, znalezienie mozliwosci stworzenia
czegos bez inwestycji ze swojej strony. Etatu natomiast nie
szukam napewno, zbyt mnie to ograniczy czasowo zebym miala
szanse cokolwiek sensownego zrobic... No, ewentualnie jakas
fucha max 3 razy w tygodniu.

> I właśnie o to chodzi, żeby nauczyć tego tych ludzi.

Nie podejmuje sie. Dla mnie sa to rzeczy tak samo oczywiste
jak oddychanie, psychologiem natomiast nie jestem wiec nie
bede w stanie przekazac ich w taki sposob, zeby odniosly one
skutek u innych ludzi...


Kira