Użytkownik "anna " <a...@N...gazeta.pl> napisał w wiadomości
news:b03eal$jl1$1@news.gazeta.pl...
> Trudno się w niej znależć. Do niedawna jakoś dawalam sobie radę ale to sie
> skończyło. Straciłam pracę w sierpniu. Do dziś szukam i spotykam się z
> drwiącym uśmiechem co ta starucha jeszcze chce.

<ciach>

Nie chcę się mądrzyć ani dawać "dobrych rad", bo mam ledwie
kilka lat więcej niż połowa 50-tki, ale powiem tylko, że
przeczytałem niedawno książkę pt. "Kto zabrał mój Ser".

Trochę o niej wcześniej słyszałem, a że nie była zbyt droga, więc
kupiłem. Zaleta tej przypowiastki polega na tym, że mówi wprost
o rzeczach, o których każdy z nas może i wie, ale jakoś mało kto
stosuje w praktyce. Chodzi o nasze zachowanie i nasze odczucia
w chwili gdy tracimy Ser (czyli wszystko co jest ważne dla naszego
życia - pracę, mieszkanie, powodzenie, szczęście, bezpieczeństwo).
Ludzki umysł obwinia o to innych ludzi i cały świat, piętrzy problemy,
stawia przeszkody, szuka wymówek i stawia żądania.
Tymczasem nasz od dawna tłumiony instykt po prostu założyłby
wygodne buty i poszedł szukać Nowego Sera.

Nawet jeśli się tego Nowego Sera nie znajdzie lub znajdzie po
bardzo długim czasie, to nie szukać go jest czystym szaleństwem.

Naprawdę polecam wszystkim tą książkę (a raczej książeczkę - czyta się
pół godziny). Nie napełni sią nią żołądka i nie spłaci długów w bankach,
ale można zmienić swoje nastawienie do życia, a to jest już coś warte.

Pozdrawiam
--
Miki