Szczerze mówiąc trochę zdziwił mnie wczorajszy artykuł w GW, gdzie przeglądając
dodatek praca znalazłem rubrykę z poradami jak to zrobić, aby zrównać pensje
kobiety, która mniej zarabia, z pensją kolegi mężczyzny. Nie wgłębiałem się w
treść tego artykułu dokładnie, ale z tego co zauważyłem porady odnosiły się do
tego, żeby nieformalnie dowiadywać się ile kto zarabia i jeśli poczujesz się
dyskryminowana - walcz!
Otóż takie podejście do problemu trochę mnie niepokoi, ponieważ:
1) umowa o pracę pomiędzy panem X i pracodawcą nie dotyczy pani Y i to ma
zastosowanie niezależnie od płci.
Przykład: pan X przychodzi do pracy i negocjuje sobie pensję 2500, jednocześnie
pan Y na to samo, drugie stanowisko w firmie negocjuje sobie pesję 3000, czy
oznacza to, że pan X jest dyskryminowany? A gdyby to była pani X to to już
byłaby dyskryminacja?
2) Nie można postulować, że "coś mi się należy" z powodów "systemowych" bo np.
jestem kobietą, jestem z miasta, jestem z partii itp.
3) Wysokość wynagrodzeń ustala rynek - niestety dla większości kobiet one same
są skłonne pracować za niższe pensje niż mężczyźni na podobnych stanowiskach,
podobnie zresztą jak niektórzy pracownicy akceptują niższe warunki płacowe w
stosunku do swoich kwalifikacji
Podkreślam, że nie mam nic przeciwko temu żeby kobiety zarabiały więcej i
porównywalnie z mężczyznami. Tak powinno być, tylko nalezy rozróżnić co jest
rzeczywiście dyskryminacją ze względu na płeć. Nie odpwiada mi tylko
ta "ideologia walki" podsycana trochę z góry. Jak do tej pory pracowałem już w
wielu różnych firmach i jakoś nie widziałem dyskryminacji w aspekcie płacowym.
Jedyne co jest znamienne dla polskiej rzeczywistości to problem kobiet w ciąży
i częstokroć zwalnianie ich gdy wracają z urlopu macierzyńskiego. To jest
jednak problem innego rodzaju i na osobną dyskusję.
Wszystkiego najlepszego dla wszystkich kobiet.

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl