Jakub Lisowski wrote:

> Dnia Wed, 10 Jan 2007 08:59:12 +0100, Marcin <l...@o...pl>
> w <eo26ce$1d$1@pippin.nask.net.pl> napisał:
>
>>
>> Użytkownik "Nixe" <n...@f...peel> napisał w wiadomości
>> news:eo07fn$3pc$1@news.onet.pl...
>>> X-No-Archive:yes
>>> Użytkownik "Marcin" <l...@o...pl> napisał w wiadomości
>>> news:eo040a$q6b$1@pippin.nask.net.pl...
>>>
>>>> Czy napisałem, że mówienie do kogoś po imeniu to problem z psychiką?
>>>
>>> Ok, napisałeś, ze ma podłożne psychologiczne.
>>> Czy mógłbyś uzasadnić?
>>
>> Chodzi mi o o głośne obwieszczanie każdej czynności i kierowanie
>> obwieszczenia do konkretnej osoby, nie związanej z tematem w żaden sposób
>> (patrz pierwszy post w wątku). Podam przykład z życia: Podchodzi do mnie
>> owa osoba i mówi znienacka:
>>
>> " Wiesz Marcinie, że Jarek sprowadził właśnie pyszne kalifornijskie
>> wina? "
>
> Odpowiedź: Nie wiem, kto to jest Jarek, nie odróżniam wina
> kalifornijskiego od jakiegokolwiek innego, i nie interesuje mnie to,
> więc proszę cię, abyś nie uszczęśliwiał mnie w przyszłości podobnymi
> rewelacjami, które nie należą do moich obowiązków, a teraz mam pracę do
> wykonania i oddal się szybko.
> Po czym odwracasz się, i zajmujesz się pracą (albo symulowaniem,
> zależnie, co do tej pory robiłeś).

Lub krócej: "bardzo mi jest z tego powodu wszystko jedno". :)

p. m.

do góry

Cholera, wysyłam wiadomości i się nie pojawiają. Wysyłam raz jeszcze.


Jotte napisał(a):
> Ponieważ nic mi o teorii niejakiej Butler nie było wiadomo, więc zanim
> napisałem posta przeczytałem sobie tu: http://www.semestr.pl/2,791.html
> Wiem, że to zapewne tylko maleńki szkic, ale nie przekonał mnie. Zresztą
> jest to, jak sam piszesz, a i artykulik podaje, tylko teoria czyli bez
> gwarancji, że zadziała. Ludzie są różni.
Stosuje się i działa. 4 czynnikowa metoda stawiania granic doczekała się
różnych modyfikacji. Np. 6-stopniowa, opracowana z myślą o wpływaniu na
negatywne zachowania klientów przez pracowników sprzedaży (1. Prośba. 2.
Stwierdzenie faktu. 3. Informacja zwrotna. 4.Żądanie. 5.Zapowiedź
sankcji. 6. Sankcja, polegająca najczęściej na zakończeniu rozmowy z
klientem). Wiem, że działa, bo sam ją stosowałem po wielokroć w pracy
handlowca. Wiem też od uczestników moich szkoleń, że działa. I ma tą
cudowną zaletę, że w większości przypadków negatywne zachowanie klienta
kończy przy 3 punkcie. Rzadziej - przy 4. Znam dwa przypadki, w których
pracownik dotarł do pkt. 6. W pierwszym klient był pijany a w drugim
nawalony :)

Oczywiście skuteczność zależy od wielu czynników. Człowiek stosujący tą
metodę powinien przez cały czas być opanowany i nigdy się nie cofać. No
i zaplecze musi być realne.

>> A co jest złego w zwróceniu się do przełożonych, jeśli czyjeś
zachowanie,
>> mimo próśb, nie ulega zmianie?
> Złego, hmm, złego... nie wiem czy taki postępek należy oceniać w
kategoriach
> złe/dobre. Jakby Ci to wyłożyć, to jest raczej po prostu niewłaściwe,
> niehonorowe, o! mam - to jest haniebne. Ale to jest moje zdanie,
dopuszczam,
> oczywiście, istnienie odmiennego.
Mam wrażenie, że bardziej postrzegasz to jako niehonorowe, w sensie:
potrafiłbyś i wolał załatwić sprawę samemu a zwrócenie się do kogoś
innego byłoby dla Ciebie dyshonorem. Ale to tylko moja spekulacja i nie
mam ni prawa ni kompetencji do interpretowania cudzych wypowiedzi.
Zwłaszcza jawiących mi się jako Times New Roman, 10 pt a nie jako żywa
mowa w żywym kontakcie.

>> Zresztą, zapleczem niekoniecznie musi być pójście do szefa.
> Ale takie podałeś i do tego się odniosłem.
Pociągnę wątek. W relacjach zawodowych, gdy coś mi się u kogoś nie
podoba, zwłaszcza u osoby, od której jestem zależny (nie w sensie
hierarchii tylko organizacyjnie - np. obsługa hotelu, w którym prowadzę
szkolenie) najczęściej mówię mu o tym wprost. Spokojnie i w celu
znalezienia wyjścia z sytuacji. Robię to raz. I zwykle raz starcza.
Za drugim razem wyciągam konsekwencje. Cenię sobie komfort mojej pracy,
zwłaszcza, że jestem za nią codziennie oceniany. Każdy dzień szkolenia
kończy się ewaluacją moich poczynań. Dostaję ocenę od uczestników. Każde
szkolenie kończy się sprawdzeniem, czy uczestnicy nabyli nową wiedzę.
Czyli, na ile byłem skuteczny. Nie widzę powodu, by przez cudze
niedociągnięcia dostawać oceny gorsze.
Inna sprawa: szkolenie to wzajemny kontrakt trzech stron: uczestników,
że przyjdą na szkolenie, trenera, że zadba o uczestników i nie ośmieszy
organizatora swoim brakiem kompetencji, organizatora że zapewni
trenerowi potrzebny mu komfort psychiczny.
Praca szkoleniowca cholernie psychicznie i emocjonalnie drenuje. Więc
każde zakłócenie - w postaci źle przygotowanej sali, niewłaściwie
wydrukowanych materiałów szkoleniowych etc. ów komfort zakłóca. Nie
widzę powodu, by starając się swoją pracę wykonać dobrze (zadbać o
uczestników i zrobić dobrą opinię organizatorowi) nie egzekwować
wszelkimi możliwymi sposobami tego samego od innych.

>> Może być cokolwiek innego, byle było to realne w realizacji.
> Nie sądzę aby realność realizacji - jak byłeś to uprzejmy ująć -
> wystarczyła.
Wiem, wiem. Przydałoby się przypomnieć przyjemniaczkom o przymusie
przyzwoitości przy przekładach, jak pisał Waldemar Ł.
Ale czy musisz się od razu słów czepiać?

> Musiałoby mieć jeszcze odpowiednią wagę dla "naciskanej"
> strony.
> Przecież nie zagrozisz mu, że jak nie przestanie głośno pieprzyć, to
jutro
> nie zmienisz bielizny. :)))

Zgadza się. Dzięki za uzupełnienie.

>> To mało dojrzały sposób komunikowania się z ludźmi.
> To tylko jedna z możliwych opinii. Mam inną. Zresztą takie działanie
nie ma
> na celu komunikowania SIĘ Z człowiekiem, tylko komunikowanie JEMU.
Nie wprost i w sposób sprowadzający komunikację do podziemia. Grupa
komentujących porozumiewająca się poza denerwującym osobnikiem.

> Jednak lepsza jawna, otwarta agresja, niż rycie za plecami niczym
kanalia.
Nie wiem, jak to rozumieć. Czy "rycie za plecami niczym kanalia" to
nawiązanie do poinformowania szefa, że ktoś utrudnia pracę?

>> To dobry sposób, by zepsuć atmosferę w pracy.
> Zepsutą atmosferę nie zawsze widać na pierwszy rzut oka.
> Czasem ktoś uważa aby jej nie zepsuć, a tam już psuć nie bardzo jest co.
I zwykle od tego zaczyna się ona psuć. Od polaryzowania się grupy.

pozdr.
M.



--
Kochana Mary!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Tęsknię za Tobą tragicznie
A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych

do góry

Dnia 12-01-2007 o 00:41:47 Maciek Sobczyk <m...@d...doPLer>
napisał(a):

> Cholera, wysyłam wiadomości i się nie pojawiają. Wysyłam raz jeszcze.
>
>
> Jotte napisał(a):
> > Ponieważ nic mi o teorii niejakiej Butler nie było wiadomo, więc zanim
> > napisałem posta przeczytałem sobie tu:
> http://www.semestr.pl/2,791.html
> > Wiem, że to zapewne tylko maleńki szkic, ale nie przekonał mnie.
> Zresztą
> > jest to, jak sam piszesz, a i artykulik podaje, tylko teoria czyli bez
> > gwarancji, że zadziała. Ludzie są różni.
> Stosuje się i działa. 4 czynnikowa metoda stawiania granic doczekała się
> różnych modyfikacji. Np. 6-stopniowa, opracowana z myślą o wpływaniu na
> negatywne zachowania klientów przez pracowników sprzedaży (1. Prośba. 2.
> Stwierdzenie faktu. 3. Inform

(ciach)

I nadal nazywamy to nauką? :D :D :D :D

> polegająca najczęściej na zakończeniu rozmowy z klientem). Wiem, że
> działa, bo sam ją stosowałem po wielokroć w pracy handlowca

A ja piszę prozą...

--
"Może i te wasze kontuzje są bolesne, ale tysiące krów będą cierpieć
znacznie bardziej, kiedy NBA przywróci skórzane piłki".
Jeden z prezesów PETA Dan Shannon w liście otwartym do koszykarzy NBA.

do góry

zwolnij go i zatrudnij innego - w końcu na jeden etat czeka 10 chętnych;

a tak poważnie - czy naprawdę nie możesz sobie z tym problemem poradzić,
przecież wystarczy po prostu zwrócić pracownikowi uwagę, że jego zachowanie
jest uciążliwe i przeszkadza innym, jeżeli jesteś szefem - to co z ciebie za
szef, skoro nie potrafisz sobie dać rady z najprostszym problemem ?

co innego, jak pracownik by nie zareagował, mimo upomnienia dalej zawracał
głowę innym, albo się obraził

--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl

do góry

Dnia 12 Jan 2007 12:55:53 +0100, forest napisał(a):

> czy naprawdę nie możesz sobie z tym problemem poradzić,

tak

> przecież wystarczy po prostu zwrócić pracownikowi uwagę, że jego zachowanie
> jest uciążliwe i przeszkadza innym,

innym nie przeszkadza, albo przeszkadza, tylko nic nie mówią, chociaż
stwierdzają, ze rzeczywiście głośno się zachowuje

> jeżeli jesteś szefem - to co z ciebie za
> szef, skoro nie potrafisz sobie dać rady z najprostszym problemem ?

nie jestem

>
> co innego, jak pracownik by nie zareagował, mimo upomnienia dalej zawracał
> głowę innym, albo się obraził

najbardziej bym się ucieszył, gdyby się obraził, ale on nie z tych co się
łatwo obrażają


--
Zalaczam pozdrowienia i zyczenia powodzenia
Krzysztof 'kw1618' z Warszawy
http://warszawa.3mam.net

do góry

Tomek P. napisał(a):
> I nadal nazywamy to nauką? :D :D :D :D
> A ja piszę prozą...
I wstrząsnęło to Tobą, tak jak panem Jourdainem?
Mógłbyś zatem prozą (lub poezją, jak wolisz) sprecyzować o co Ci
właściwie chodzi?

pozdr.
M.

--
Kochana Mary!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Tęsknię za Tobą tragicznie
A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych

do góry

Maciek Sobczyk wrote:
> Tomek P. napisał(a):
>
>> I nadal nazywamy to nauką? :D :D :D :D
>> A ja piszę prozą...
>
> I wstrząsnęło to Tobą, tak jak panem Jourdainem?
> Mógłbyś zatem prozą (lub poezją, jak wolisz) sprecyzować o co Ci
> właściwie chodzi?
>

Chodzilo mu, jak sadze, o to, ze zdroworosadkowe proste rzeczy ubierasz
w naukowy, hermetyczny jezyk i przedstawiasz je jako wiedze wyzszego
rzedu, co moze dawac komiczny efekt.

Pamietam zajecia z podstaw zarzadzania czy czegos podobnego u mnie na
AE. Uczyli nas, co powiedzial ktory z teoretykow zarzadzania. I byl taki
jeden, bardzo wazna postac (pewnie do znalezienia w Googlu, ale
przyznaje uczciwie, ze nie pamietam nazwiska) ktory powiedzial, ze
"kompetencje pracownika musza byc dopasowane do zajmowanego stanowiska".
Zostalo to z pelna powaga ogloszone z katedry, bylo absolutnie
prawdziwe, ale ze wzgledu na kontrast bardzo prostej oczywistosci z
autorytetem nauki i uniwersytetu bylo smieszne. Tak samo jak przywolany
pan Jourdain, ktory sie wielce podekscytowal oczywistym faktem, ze mowi
proza :)

I.
--
http://nz.pasnik.pl
mieszkam w Nowej Zelandii :) ::: GG: 7370533

do góry

Immona napisał(a):
> Maciek Sobczyk wrote:
>> Tomek P. napisał(a):
>>
>>> I nadal nazywamy to nauką? :D :D :D :D
>>> A ja piszę prozą...
>>
>> I wstrząsnęło to Tobą, tak jak panem Jourdainem?
>> Mógłbyś zatem prozą (lub poezją, jak wolisz) sprecyzować o co Ci
>> właściwie chodzi?
>>
>
> Chodzilo mu, jak sadze, o to, ze zdroworosadkowe proste rzeczy ubierasz
> w naukowy, hermetyczny jezyk i przedstawiasz je jako wiedze wyzszego
> rzedu, co moze dawac komiczny efekt.
Dzięki Ci wielkie za tą konstruktywną krytykę. Od jakiegoś czasu się
zastanawiam, na ile to co mówię przystaje do tego, w jaki sposób to
mówię. I zauważam niepokojące zjawisko, że popadam w manierę ciągłego
pieprzenia ex cathedra. Do pewności brakowało mi właśnie czyjejś, wprost
wyrażonej krytyki.
Mógłbym owo pieprzenie ex cathedra zwalić na chorobę zawodową, ale skoro
pieprzę ex cathedra o zdrowej komunikacji, to najlepiej jak zwalę winę
na samego siebie i coś z tym zrobię.

Dzięki i pozdrawiam
Maciek

--
Kochana Mary!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Tęsknię za Tobą tragicznie
A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych

do góry

Piękny przykład samoobywatelskiej krytyki...

--
Pozdrawiam
J.

do góry

W wiadomości news:eo6hvq$gv5$1@inews.gazeta.pl Maciek Sobczyk
<m...@d...doPLer> pisze:

>> Zresztą
>> jest to, jak sam piszesz, a i artykulik podaje, tylko teoria czyli bez
>> gwarancji, że zadziała. Ludzie są różni.
> Stosuje się i działa.
Nie twierdziłem, że się nie stosuje, ani że nie działa, tylko że nie daje
gwarancji zadziałania bo ludzie są różni. A i sytuacje też.
Z drugiej strony nie zdziwyłbym się, że grożąc komuś bojącemu się szefa czy
nawet utraty pracy naskarżeniem na niego to tegoż szefa można oczekiwany
efekt osiągnąć.
Albo narobić sobie kłopotów.

> Mam wrażenie, że bardziej postrzegasz to jako niehonorowe, w sensie:
> potrafiłbyś i wolał załatwić sprawę samemu a zwrócenie się do kogoś innego
> byłoby dla Ciebie dyshonorem. Ale to tylko moja spekulacja
W pewnym stopniu słuszna. Chociaż sam fakt, iż ktoś sobie nie radzi z
napotkanym problemem jeszcze "skarżypyctwa" nie musi powodować. Do tego
potrzeba jeszcze innych cech.

>>> Zresztą, zapleczem niekoniecznie musi być pójście do szefa.
>> Ale takie podałeś i do tego się odniosłem.
> Pociągnę wątek. W relacjach zawodowych, gdy coś mi się u kogoś nie podoba,
> zwłaszcza u osoby, od której jestem zależny (nie w sensie hierarchii tylko
> organizacyjnie - np. obsługa hotelu, w którym prowadzę szkolenie)
> najczęściej mówię mu o tym wprost. Spokojnie i w celu znalezienia wyjścia
> z sytuacji. Robię to raz. I zwykle raz starcza.
No proszę! Postępuję tak samo i to bez żadnej teoretycznej podbudowy! To
musi o czymś świadczyć.;)

> Za drugim razem wyciągam konsekwencje. Cenię sobie komfort mojej pracy,
> zwłaszcza, że jestem za nią codziennie oceniany. Każdy dzień szkolenia
> kończy się ewaluacją moich poczynań. Dostaję ocenę od uczestników. Każde
> szkolenie kończy się sprawdzeniem, czy uczestnicy nabyli nową wiedzę.
Też tak miałem, nic nadzwyczajnego.

> Czyli, na ile byłem skuteczny.
Tylko trzeba brać poprawkę na to, że bicza z piasku nie ukręcisz, a gdzie
drwa rąbią tam wióry lecą.

> Nie widzę powodu, by przez cudze niedociągnięcia dostawać oceny gorsze.
Ja także nie.

> Praca szkoleniowca cholernie psychicznie i emocjonalnie drenuje.
Nie odczuwałem tego tak bardzo w ciągu lat przepracowanych jako wykładowca.
Uważam, że to niezły zawód jeśli ktoś lubi.

> Nie widzę powodu, by starając się swoją pracę wykonać dobrze (zadbać o
> uczestników i zrobić dobrą opinię organizatorowi) nie egzekwować wszelkimi
> możliwymi sposobami tego samego od innych.
No i tu się właśnie różnimy i - jak sądzę - różnić będziemy. Bo ja jednak
pewnych "sposobów" bym nie zastosował.

>>> To mało dojrzały sposób komunikowania się z ludźmi.
>> To tylko jedna z możliwych opinii. Mam inną. Zresztą takie działanie
> nie ma
>> na celu komunikowania SIĘ Z człowiekiem, tylko komunikowanie JEMU.
> Nie wprost i w sposób sprowadzający komunikację do podziemia. Grupa
> komentujących porozumiewająca się poza denerwującym osobnikiem.
I bardzo dobrze. Poczucie izolacji to dodatkowy bodziec skłaniający do
zastanowienia się - co jest nie tak. Teraz ja Cię zapewniam, że to działa.

>> Jednak lepsza jawna, otwarta agresja, niż rycie za plecami niczym
> kanalia.
> Nie wiem, jak to rozumieć. Czy "rycie za plecami niczym kanalia" to
> nawiązanie do poinformowania szefa, że ktoś utrudnia pracę?
Po prostu Ty przegiąłeś w jedna stronę, to ja dla równowagi w drugą.
A wszystko można różnie nazwać: jeden powie "poinformowanie szefa, że ktoś
utrudnia pracę", a drugi "doniesienie do szefa na kolegę jak nadarzyła się
okazja".
Poza tym trzeba pamiętać co jest przedmiotem sprawy. Po cóż strzelać z
armaty do wróbla?
Przy okazji - z postu autora wynika, że w pokoju siedzi kilka osób, nie
wynika natomiast czy zachowanie "głośnego" przeszkadza wszystkim, czy tylko
autorowi. Przyjęliśmy tylko takie założenie.

>>> To dobry sposób, by zepsuć atmosferę w pracy.
>> Zepsutą atmosferę nie zawsze widać na pierwszy rzut oka.
>> Czasem ktoś uważa aby jej nie zepsuć, a tam już psuć nie bardzo jest co.
> I zwykle od tego zaczyna się ona psuć. Od polaryzowania się grupy.
Chyba każda grupa prędzej czy później się spolaryzuje. A już szczególnie w
pracy, gdzie o okazję łatwo.

--
Jotte

do góry