Witam.

Kończę właśnie studia, ale nie chcę iść do pracy.
Przynajmniej nie do takiej (nie)normalnej, że wstaje się w poniedziałek
rano, a wraca w piątek wieczorem.

Bo to w zasadzie 5/7 dorosłego życia jest. Ponad 70 procent.
Znacznie bardziej wolałbym w tym czasie chodzić na spacery i przeglądać się
w oczach Natalii.

Analizując różne inne, mniej angażujące, sposoby zdobywania pieniędzy,
zdałem sobie sprawę, że odpowiada mi, niestety, bardzo niewiele z nich.
Aktualnie najbardziej jestem przekonany do udzielania korepetycji. Już
nawet 10 godzin tygodniowo wystarczyłoby do skromnego utrzymania.

Mam oczywiście świadomość, iż taki sposób na życie wiązałby się z wieloma
niedogodnościami. Części z nich zapewne w ogóle nawet teraz nie dostrzegam,
dlatego bardzo proszę o bezwzględne wytknięcie wszystkich. Tak, żeby za
jakiś czas nie wyskoczyły na mnie zza krzaków.

Pytania, które przychodzą mi do głowy:

1.) Czy Urząd Skarbowy zacznie mnie jakoś intensywnie nękać, jeśli nie będę
składał PITów?

2.) Brak emerytury nieszczególnie mnie martwi, co innego ubezpieczenie
zdrowotne. W jaki sposób mógłbym je uzyskać, możliwie najniższym kosztem?

2a.) Wiem, że miałbym je zapewnione jako zarejestrowany bezrobotny. Jakie
są jednak szanse ciągłego pozostawania nim przez, powiedzmy, kilkanaście
lat? Czy Urząd Pracy może skutecznie przymusić mnie do podjęcia jakiegoś
zatrudnienia? (a jeśli tak, to jak dużo wysiłku wymagałoby skuteczne
uniknięcie tegoż?)

3.) Podejrzewam, że w zarysowanej sytuacji zapewne nie miałbym zbyt
wielkich szans na jakiś potężny kredyt? Bo przydałyby się jakieś bardziej
własne ściany.


Pzdr.