Ale czemu tu sie dziwic? Wyobraz sobie sytuacja, ze poszukujemy Dyrektora
Handlowego. Zglasza sie dwoch kandydatow. Jeden rewelacja, ideal, z wizja,
potencjalem i inicjatywa, nie wspominajac juz o ciekawym doswiadczeniu i
wyksztalceniu. Drugi jest taki sobie, ot juz pracowal, nawet tym zajmowal,
przeszedl tez kiedys jakies szkolenie czy dwa, przy tym wydaje sie w miare
bystry i elokwentny.

Tymczasem firma jest co najwyzej srednia. Dzala w dwoch wojewodztwach i nic
wiecej nie zamierza robic. Prezes zarzadu skonczyl liceum i na tym
poprzestal (czasem jeszcze sie zdarza). Dyrektor handlowy ma za zadanie
koordynowac prace trzech handlowcow i... wspolpracowac z drukarnia
produkujaca ulotki z oferta tejze "preznie dzialajacej firmy".

Czy dobrze mysle ze jednak faktycznie pierwszy kandydat ma zbyt wysokie
kwalifikacje??
Czy dobrze by wam sie pracowalo w takiej firmie czy jednak po miesiacu
(ewentualnie po trzech) stwierdzilibyscie ze wdepneliscie w wielkie g.... i
zaczelibyscie szukac nowej pracy?

Mnie sie wydaje ze jednak czasem dobrze jest uslyszec ze sie mawysokie
kwalifikacje i oszczedzic sobie rozczarowan i szybkiego nownego szukania
pracy...


Użytkownik "Lesio5" <I...@w...peel> napisał w wiadomości
news:bn3sde$etc$1@news.onet.pl...
>
> Użytkownik "djc" <d...@g...pl> napisał w wiadomości
> news:bn2vdb$sdj$1@inews.gazeta.pl...
> > Witam
> >
> > Byłem dzisiaj na rozmowie i stwierdzono, że mam za wysokie
> > kwalifikacje jak na ich wymagania -
> > .... ech życie.
>
> Nieraz ta bajke tez slyszalem.
> Elegancki sposób stwierdzenia "spadaj facet".
>
> --
> Leszek Grelak vel Lesio5
> Najlepsze kredyty w banku Milerrium - na ziobro procent
> (Szymon Majewski)
>