Dariusz Jaworski <d...@s...waw.pl> writes:

> "Tomasz Łukaszewicz" <t...@l...net> wrote:
> > Kto zresztą wie, czy lepiej wysyłać na MBA starszawego, przeciążonego
> > robotą dyrektora, który i tak nie ma na nic czasu i zadania ze studiów
> > będzie zlecał swoim pracownikom (znany mi przypadek!), czy młodego
> > człowieka, który przynajmniej się do tych studiów przyłoży.
>
> Różne są teorie. Czasami lepiej, bo to są generalnie jednak studia
> dla ludzi którzy mają doświadczenie zawodowe i to raczej już na
> stanowiskach kierowniczych a brak im wiedzy z zarządzania. Tyle,
> że jeśli to ma się odbyć tak jak piszesz to sensu żadnego - poza
> otrzymaniem fajnego papierka - nie ma. Z drugiej strony młody
> bez doświadczenia pewnie, że się przyłoży ale doświadczenia
> zawodowego i wiedzy praktycznej w ten sposób nie nabędzie.
> Dołoży sobie tylko trochę wiedzy z zarządzania. Na poważnym

tak czytam i dochodze do wniosku, ze w polsce to jednak cala masa
rzeczy stoi na glowie.

dla porownania: w usa studia MBA sa takie same, jak kazde inne. fakt,
ze jakas czesc ludzi podejmuje je juz pracujac, nie zmienia tego, ze
wiele osob traktuje je jako pierwsza uczelnie/studia jakie robia.

wszyscy - studiujacy i pracodawcy wiedza, ze na tych studiach praktyki
sie raczej nie nauczy - bo to sa STUDIA a nie praktyka zawodowa.
tak wiec ktos z dyplomem MBA jest traktowany podobnie, jak ktos z
dyplomem w innej dziedzinie: jako stawiajacy pierwsze kroki w swiecie
pracy i kariery.
studia to jedno, a doswiadczenie zawodowe to drugie.

czytam te rozne posty i zastanawia mnie tez tok myslenia niektorych:
wydaje im sie, ze jak zrobia sobie 3 fakultety to zastapi im to
praktyke i doswiadczenie zawodowe, ustawi na lepszej pozycji niz tych
z konkretnym doswiadczeniem i dorobkiem. skad to sie bierze?

pierwsza praca po studiach, w dziedzinie juz ustabilizowanej na rynku
zawsze bedzie najnizej oplacanym wyrobnictwem, trzeba bedzie dopiero
udowodnic, jak sie sobie radzi w konkretnych sytuacjach w zyciu, jakim
sie jest pracownikiem etc.
nie znam kraju, w ktorym jakiekolwiek studia zapewnialyby od razu skok
na najwyzsze szczyty drabiny zawodowej - no chyba, ze sie ma bogatych
rodzicow, co zatrudnia jako prezesa-figuranta w swojej firmie
(chociaz, rozsadni rodzice tego nie zrobia).

jesli ktos podjal studia, na ktore potem nie ma zapotrzebowania na
rynku - no to niestety po studiach musi sie liczyc z tym, ze bedzie
zaczynal swoja kariere niemal od zera. takie sa prawa rynku i ekonomii
i oburzanie sie tutaj niewiele zmieni.

owszem, w polsce JEST gowniana sytuacja ekonomiczna i zapasc
gospodarki - ale nie powoduje to bynajmniej zaniku tych wszystkich
mechanizmow; jesli ktos z narzekajacych, ze po studiach nie ma dla
niego pracy, liczy na to, ze w usa czy innym bogatym panstwie po
studiach czekalaby na niego praca - to sie grubo myli.

po studiach prace musi sobie kazdy znalezc sam i kazdy sam sie musi
zatroszczyc o swoja kariere i utrzymanie.

to, ze w pewnych panstwach jest latwiej a w innych trudniej nie
zmienia tego, ze i w jednych i drugich samemu sie trzeba o siebie
troszczyc, a nie spodziewac manny z nieba.


--
Nina Mazur Miller
n...@p...ninka.net
http://pierdol.ninka.net/~ninka/